Dankzij Revenge of the Sith weten we: we willen nooit meer naar 4DX

Lang geleden heb ik mezelf een belofte gedaan: als er een Star Wars-film in de bioscoop draait, dan ga ik erheen. Drie keer raden wat ik deed toen ik hoorde dat Star Wars: Episode III – Revenge of the Sith na twintig jaar terugkeerde naar het witte doek. Juist, ik kocht kaartjes.

Helaas wel voor de voorstelling in 4DX. Dat kon ook niet anders, want de film draaide op de tijden waarop ik naar de bioscoop kon (lees: ná werktijd, zoals vrijwel iedereen) niet in een andere zaal. Dus, zo bedacht ik, zat er niets anders op dan Revenge of the Sith in 4DX ondergaan.

Voor wie niet weet wat 4DX is, een korte uitleg. Een kleine acht jaar geleden besloot de filmwereld dat de bioscoopbezoeker toe was aan een upgrapde. Ja, met 3D zat je al meer ín de film, maar het kon beter. Dus werden er bewegende stoelen, wind- en watereffecten, geuren, rooksimulaties en stroboscooplichten toegevoegd. Pathé noemt het ‘de absolute bioscoopervaring’ die je een film intrekt ‘alsof je er zelf deel van uitmaakt’.

Lees ook: Dit is de beste volgorde om alle Star Wars-films te kijken

Revenge of the Sith in 4DX

De eerste film die ik in 4DX zag was Star Wars: Episode VIII – The Last Jedi. Ik weet het nog goed. Het was 18 december 2017, de 4DX-zaal in Pathé De Munt in Amsterdam was nét open en de hype was real. De koude kermis achteraf was nog meer real en ik sprak met mezelf af nooit meer zo’n voorstelling te bezoeken. Tot het twintigjarig jubileum van Revenge of the Sith me dwong dat besluit te herzien.

Direct bij de start werd duidelijk waarom 4DX zo onwijs vervelend is. Revenge of the Sith opent namelijk met een nogal spectaculair ruimtegevecht. Dat de stoel alle kanten opging was tot daar aan toe. Maar de pufjes lucht die vanuit de stoel op je hoofd worden afgevuurd, zijn ronduit hinderlijk. Het is goed en wel onmogelijk om een beetje in de film te komen als er onverwachts ín je oren wordt geblazen. Hello there.

Natuurlijk zijn er best wat momentjes waarop het even rustig is. Tijdens cringey liefdesscènes tussen Padmé en Anakin bijvoorbeeld. Of als de tragedie rond Darth Plagueis the Wise weer eens wordt verteld. Maar zodra Obi-Wan zijn high ground pakt is het over (Anakin). De pufjes vliegen je letterlijk om de oren. En de magie van het moment is direct weg.

Lees ook: Star Wars: Skeleton Crew scoort hoger dan The Mandalorian op Rotten Tomatoes

Op safari in een achtbaan

Ik kan me niet voorstellen dat mensen écht genieten van een film als ze ‘m kijken in 4DX. Natuurlijk, je bioscoopervaring wordt naar een ander niveau getild. Maar niet een niveau dat draait om datgene op het doek. Het is alsof je op safari gaat in een achtbaan. Er is vanalles te zien, maar echt registreren doe je het door al het geweld niet. Je bent drukker met niet uit je stoel vallen en je haren uit je gezicht vegen.

Het was te gek om Revenge of the Sith weer op het witte doek te zien. Maar ik denk toch dat ik ‘m binnenkort thuis weer eens aanzet. Dan kan ik ‘m wél in alle rust kijken en meemaken.

‘Verboden’ eerste versie van Star Wars eenmalig in bioscoop, zo kijk jij ‘m