Op hun nieuwe plaat Violence stelt de vijfkoppige Britse indierockband Editors vast dat je als moderne wereldburger meer dan ooit te maken hebt met geweld. En dat daar geen ontkomen aan is, hoe graag je het ook zou willen.

‘Violence is een treffend, heftig woord waarbij zich meteen een beeld vormt in je hoofd,’ vertelt zanger en tekstschrijver Tom Smith. ‘En nee, we hebben het in de liedjes echt niet over mensen die de shit out of eachother slaan. Je ontkomt simpelweg niet meer aan geweld. We leven in een gewelddadige tijd. Neem alleen al de manier waarop we consumeren en nieuws tot ons nemen. Je wordt letterlijk gebombardeerd met geweld. Soms, heel soms, zou ik het internet graag even willen uitzetten.’

Kattenplaatjes

Tot voor kort was juist dat het laatste waar gitarist Justin Lockey aan moest denken: ‘Vooral vanwege alle goede dingen die internet me heeft gebracht. Maar nu we een tijdje verder zijn? Fuck this. Ik ben helemaal down met echte boeken en een vaste telefoonlijn. Tegenwoordig bidden mensen tot het altaar van de kattenplaatjes op Facebook. Dat is toch erg? Ik geloof oprecht dat kattenplaatjes meer views trekken dan échte meesterwerken in musea. Kijk de statistieken er maar op na.’

Op hun nieuwe plaat Violence stelt de vijfkoppige Britse indierockband Editors vast dat je als moderne wereldburger meer dan ooit te maken hebt met geweld. En dat daar geen ontkomen aan is, hoe graag je het ook zou willen.

Terug naar de beschaving

Als je dit zo hoort, is het niet vreemd dat de band hun nieuwe plaat voor het grootste deel heeft opgenomen op een boerderij even buiten Oxford. Pas in de avonduren stond het vijftal zich toe terug te keren naar de beschaving. Volgens zanger Tom dé manier om het creatieve proces op gang te houden. ‘Je moet uit je routine stappen om zo’n plaat te maken en daarom houden we ervan om ons tijdens de opnameperiode zoveel mogelijk te behoeden voor de afleiding die internet ons biedt.’

Anders dan normaal kozen de mannen er tijdens het opnemen van Violence ook voor om anderen bij het creatieve proces te betrekken. ‘Leo Abrahams bijvoorbeeld, een producer,’ vertelt Tom. ‘Hij is iets jonger dan wij, heeft nog niet aan heel veel platen gewerkt en is heel getalenteerd. Alleen al daarom moest hij mijn vertrouwen zien te winnen.’ Justin: ‘Maar dat hebben we hem niet laten merken hoor. We hebben eerst het resultaat afgewacht, haha.’

Berghain

Dat resultaat moet goed geweest zijn, want de mannen zijn uiterst content met hun nieuwe plaat en eerlijk is eerlijk: volledig terecht. Ze hebben nog één gouden tip. Tom: ‘De ultieme setting om Violence – een plaat die meer dan al ons andere werk een bepaalde clubsound bevat – te luisteren is die club in Berlijn, de Berghain.’ Justin vult aan: ‘Luidruchtig, duister en een tikje zweterig.’

(Beeld: Rahi Rezvani)

Advertentie

Reacties

Meer
Advertentie