
Acteur Matthijs van de Sande Bakhuyzen verruilde het drukke Amsterdam voor het Brabantse platteland. Dat is de plek waar hij zelf rust vindt en waar hij zijn kinderen wil laten opgroeien. ‘Ik probeer mijn kinderen zo min mogelijk te beperken in wie zij zijn.’
In een interview met JFK reflecteert hij op zijn eigen vaderschap. Hij geeft aan dat hij zijn kinderen vrij wil laten, maar tegelijk ook grenzen wil aangeven. ‘Daarbij probeer ik ervoor te zorgen dat ik nooit vanuit mijn eigen frustratie op hen reageer. Ik wil niet dat mijn eigen toon naar agressie neigt. Ze moeten bij je thuis kunnen komen. Als jij constant de pan uitflipt, krijgen je kinderen daar op lange termijn een onveilig gevoel van. Dat wil ik niet veroorzaken.’
Matthijs van de Sande Bakhuyzen was bang voor vader
Waarom de acteur daar zo scherp op is? ‘Omdat ik dat gevoel herken. Ik was bang voor mijn vader. Hij had een kort lontje, was heel driftig, ook tegen ons. Ik wist nooit welke versie ik van hem kon verwachten. Dan veranderde hij zelf in een soort driftig kind. Woede is mede daardoor al lang een thema in mijn leven. Ik had vroeger net als mijn vader driftbuien en nu nog steeds komt het er bij mij met horten en stoten uit, als het eruit moet. Ik wil mijn kinderen die verstoorde relatie met woede niet meegeven, daar werk ik hard aan.’
Matthijs vertelt dat zijn vader, regisseur Willem van de Sande Bakhuyzen, twintig jaar geleden overleed aan darmkanker. ‘Ik kan intens van hem houden en hem intens missen. En ik kan denken: egoïstische asshole, hoezo is je werk belangrijker dan je kinderen? Want als ik eerlijk ben, is hij er nooit geweest. Mijn vader bleef ondanks zijn ziekte fucking hard werken, en toen ging hij dood.’
De acteur heeft hulp gezocht om te leren omgaan met zijn emoties, onder andere bij een psycholoog. ‘ie zei: dit was een emotioneel onveilige thuissituatie voor je. Die erkenning was een kantelpunt; tot dan toe durfde ik de situatie niet onder ogen te komen. Ik werd niet geslagen, er was geen drank- of drugsmisbruik, maar als een ouder zó afwezig is, laat dat een litteken achter.’
Reacties