Kunstenaar Pietro Ruffo heeft een balpen als belangrijkste instrument

Modehuis Dior schakelde hem in, het Vaticaan wilde zijn kunst hebben en nu heeft het art’otel in Rome hem gevonden. Kunstenaar Pietro Ruffo is hard op weg de wereld te veroveren met zijn werk. Zijn belangrijkste instrument: een balpen.

Zoals een atleet elke dag traint of een muzikant zijn instrument bespeelt, tekent de Italiaanse kunstenaar Pietro Ruffo de hele dag door. Geen potlood of penseel in zijn hand, maar een balpen. ‘Die is altijd eerlijk. Je kunt niks uitwissen of verbergen zoals een schilder dat kan met lagen verf’, zegt Ruffo vanuit een suite in de gloednieuwe locatie van het art’otel in Rome – het vijfsterrenhotel waarvoor hij het volledige kunstconcept ontwierp: van de muurschilderingen tot de kussens op het bed.

Ruffo, die vorig jaar nog werd uitgeroepen tot Italiaanse kunstenaar van het jaar, oogt precies zoals je een artistiekeling uit Rome zou voorstellen: een grijs pak, wit overhemd. Waar dat ensemble bij een Milanese man perfect zou zitten, is het bij Ruffo licht gekreukt, charmant nonchalant. Ruffo: ‘In Milaan zijn mensen meer bezig met mode dan in Rome. Daar draait het om de laatste collectie, nieuw, nieuw, nieuw. Hier gaat het langzamer, is het minder trendgericht.’

Lees ook: Wes Anderson roept op: ga weer schrijven en het liefst met inkt

Cartografie is het uitgangspunt van Pietro Ruffo

Het werk van Ruffo, die architectuur studeerde, kenmerkt zich door cartografie; het maken van kaarten. Vooral de sterrenhemels die hij ontwierp voor modehuis Dior en voor de bibliotheek van het Vaticaan keren vaak terug in zijn kunst. Wie het art’otel Rome Piazzo Sallustio binnenloopt, wordt in de lobby begroet door zijn werk Constellations, waarin de sterrenbeelden van alle geboortemaanden op de stenen muren zijn getekend.

De muren van restaurant YEZI – waar je terechtkunt voor Aziatische gerechten als je even klaar bent met pasta en pizza – zijn versierd met een kaart van Rome uit 1840. Zoals de hoofdstad zelf door de eeuwen heen letterlijk op ruïnes is gebouwd, ligt ook onder dit hotel een onverwachte laag: een verborgen kunstgalerij met Ruffo’s werk.

We spraken Ruffo in Rome, een interview

Wat wil je bezoekers van het art’otel meegeven met jouw kunst? ‘Ik wil dat reizigers die nu door de stad Rome wandelen, niet alleen de stad zien, maar ook de verhalen daarachter begrijpen. Constellations verwijst naar hoe astronomie het dagelijks leven van de oude Romeinen bepaalde. Keizers raadpleegden astronomen om te bepalen wanneer ze een veldtocht zouden beginnen of wanneer ze zich moesten laten kronen.’

Je werkt regelmatig samen met Dior. Hoe vind je dat mensen in Rome zich kleden? ‘Wat ik mooi vind aan iemands stijl, of het nu man of vrouw is, is wanneer het voelt alsof de kleding met die persoon is vergroeid. Niet alsof het vijf minuten geleden in een winkel is gekocht. Ik hou van combinaties: iets ouds van je moeder, iets dat je hebt geleend van een vriend en iets nieuws. Zoals Rome zelf: een mix van tijdperken, net als de gebouwen hier, waar Romeins, middeleeuws, barok en modern in elkaar overlopen.’

‘Ik draag het liefst iets dat me wordt aangerijkt’

Draag je zelf ook ‘doorgevertjes’? ‘Altijd! Ik ben de jongste van drie broers, dus ik kreeg alles wat zij niet meer pasten. Mijn eerste kledingstukken kocht ik pas toen ik een jaar of achttien was – altijd tweedehands. Mijn favoriete stuk is een bruin gestreept overhemd van mijn broer, zeker veertig jaar oud, vol gaten inmiddels, maar ik heb het stiekem nog steeds graag aan. Ik draag het liefst iets dat me wordt aangereikt, want als je een outfit helemaal zelf kiest, verdwijnt de verrassing.’

Hoe ziet jouw favoriete dag in Rome eruit? ‘Dat is er één die ik niet van te voren plan. Ik stap gewoon de deur uit en begin te lopen. Rome is een stad van contrasten: je kunt afdalen en ineens op een verborgen stuk antieke geschiedenis stuiten, of omhoog wandelen naar de Janiculum-heuvel en uitkijken over de hele stad. Die spanning tussen boven en beneden, oud en nieuw, schoonheid en verval, voel je overal. Waar de bouwkundige Haussmann Parijs ooit volledig hertekende in de 19e eeuw, strak en logisch, is Rome juist ongepland, chaotisch en daardoor vol energie. In de ene hoek zie je iets ongelooflijk moois, in de andere iets verschrikkelijk lelijks. Dat is wat ik het liefst meemaak: mezelf verliezen in Rome en alles zien alsof het de eerste keer is. Op het eind van de dag drink ik natuurlijk graag een Aperol Spritz, op het terras van het art’otel.’

Binnenkijken in de nieuwe TGV M: een luxe designfeestje