Judas and the Black Messiah is nog altijd relevant

Judas and the Black Messiah is één van de films die meerdere keren is uitgesteld, maar hij lijkt er nu toch echt te komen. Eindelijk, want inmiddels weten we dat de film goed is voor zes Oscar-nominaties. Een relevant en tijdig verhaal over voorman Fred Hampton (Daniel Kaluuya) van de Black Panther Party en de FBI-informant (LaKeith Stanfield) die hem verraadde in 1968. JFK zoomde exclusief met regisseur Shaka King voor de nominaties bekend werden gemaakt.

In Nederland zijn de Black Panthers wat minder bekend, wat moeten we weten?

‘Fred Hampton, die samen met de Black Panthers vocht voor vrijheid voor de zwarte gemeenschap en voor een einde aan het politiegeweld, werd in 1969 op 21-jarige leeftijd door de FBI vermoord. De uitgesproken en charismatische activist bevond zich in een vuurlinie van de regering, de FBI en de politie.’

Er was wat discussie over de Britse Daniel Kaluuya die Hampton speelt en niet een Amerikaanse acteur, had je dit verwacht?

‘Eerlijk gezegd niet. Ontvoerde Afrikanen kwamen als slaven over de hele wereld terecht. We hebben veel meer gemeen dan mensen denken, in termen van onze ervaring. Toch ben ik mij zeker bewust van het debat rond Britse acteurs die American Black spelen, iconische figuren. Maar ik ben geboren in Amerika, mijn familie is Caribisch en ik heb een Zuid-Afrikaanse naam. Dus ik ben, letterlijk, symbolisch voor een diasporische manier van denken.’

Hoe zie je de relevantie met nu?

‘Judas and the Black Messiah is alleen maar relevanter geworden. We vechten nog steeds tegen hetzelfde beest, we vechten nog steeds tegen dezelfde monsters, we vechten nog steeds tegen hetzelfde systeem. We begonnen met de film vóór de moord op George Floyd en de demonstraties die daarop volgden. Ik ben nog nooit in een dergelijke positie geweest waarin het engagement van het publiek zo vastzit aan de boodschap die je probeert over te brengen.’

Hoe lastig was de balans tussen het verhaal van Fred en informant William O’Neal?

‘Het is vanaf de eerste dag een eindeloze evenwichtsoefening geweest. Voor mij begon het met het idee om deze film niet alleen vanuit het perspectief van voorzitter Fred te vertellen, maar ook om William O’Neal als een belangrijk personage in de film op te nemen. Omdat voor mij de film in veel opzichten gaat over de kapitalist in William O’Neal en de socialist in Fred Hampton. Een lafaard en een revolutionair. Ik denk dat we een soort oordeel kunnen hechten aan beide ideologieën, maar ik denk dat de meeste mensen ergens tussen die twee in vallen.’

Is het makkelijk om dit soort verhalen naar het witte doek te halen?

‘Het is waanzinnig dat het ons is gelukt, maar ik zie nog maar een voorzichtig verschil in de manier waarop Hollywood omgaat met zwarte verhalenvertellers en zwarte kunst als commercie. Toen we bezig waren om de film te maken waren de reacties van de studio’s vol passie, maar dan kwamen ze terug met een bedrag waarvoor het gewoon onmogelijk was om deze film te maken. Vooral een zogenaamde period piece. Ik denk niet dat er in Hollywood al een spirituele make-over is geweest, maar ik hoop dat de golfbewegingen die je ziet door zullen zetten.’

Dit interview met Shaka King over ‘Judas and the Black Messiah’ verscheen eerder in JFK 87.

(Tekst: Jorrit Niels / Beeld: Warner Bros. Pictures)