Het einde van een decennium houdt ook in dat de overzichten die normaal gesproken over het afgelopen jaar gaan, nu over tien jaar gaan. Dat maakt het aan de ene kant interessanter, want er is meer keuze. Maar dit is ook juist het probleem, want er zijn er zo ongelofelijk veel films gemaakt dat het lastig is om het kaf van het koren te scheiden. Daarom per genre een film, dat maakt het geheel een stuk overzichtelijker.
Drama:The King’s Speech (2010)
Deze film over de Britse koning is een meesterwerk als het aankomt op de combinatie tussen drama en komedie. Colin Firth, die terecht een Oscar won voor deze rol, heeft vaak juist door zijn stijfheid en woede-uitbarstingen de lachers op zijn hand. Het samenspel met zowel Geoffrey Rush als Helena Bonham Carter heeft een natuurlijke chemie die de hele film draagt.
Superhelden: Spider-Man: Into the Spider-Verse (2018)
We moeten eerlijk zeggen, eigenlijk hadden we het niet verwacht. We waren enorm verrast door deze film. Het plezier spat van het scherm af en ook de visuals lijken rechtstreeks uit een stripboek getrokken. Alles bij elkaar steekt het boven alle andere films in dit genre uit. Met een glansrol voor Spider-Ham (Peter Porker) als ingesproken door komiek John Mulaney.
Actie: Inception (2010)
We moesten deze film sowieso een tweede keer kijken om alles een beetje door te hebben. Met een sterrencast van formaat en een muziekcompositie die voor altijd muziek in films veranderd heeft. Laat het maar aan Christopher Nolan over om een film te maken waar je bijna zelf een existentiële crisis van krijgt.
Arthouse: The Grand Budapest Hotel (2014)
Wes Anderson laat in deze film een absurd verhaal zien van een hotelconciërge (Ralph Fiennes) die zijn uiterste best doet (en wij bedoelen ook echt zijn uiterste best) om het zijn gasten naar hun zin te laten hebben. Met de kenmerkende kleurrijke en toneel-achtige settings en wat ons betreft een terechte prijzenregen (133 prijzen gewonnen en nog voor 219 genomineerd) die deze film heeft ontvangen.
Komedie: Paddington 2 (2017)
Nee, maar serieus. Hugh Grant als slechterik. Met een dansnummer in een knalroze gevangenispakje. Paddington 2 is een onschuldige film die niet hoeft terug te vallen op flauwe onderbroekenlol zoals zoveel komedies dat helaas wel doen.
Horror: A Quiet Place (2018)
Na het kijken van deze film durf je dagen achter elkaar eigenlijk geen geluid te maken. Wie had gedacht dat Jim van The Office zo’n goede film in elkaar kon zetten? Je blijft de hele film op het puntje van jouw stoel zitten. Of verscholen achter een kussen.
Reacties