11 redenen om het WK te volgen

Het is en blijft pijnlijk: Oranje ontbreekt deze zomer op het WK voetbal in Rusland. Maar niet getreurd. Er is nog genoeg om naar uit te kijken. We geven je 11 redenen om het WK te volgen. Van de Belgen tot de WAG’s (wives and girlfriends) en van de Neder-Marokkanen tot Lionel Messi.

1. De Belgen!

René van der Gijp en Jan Boskamp slaan elkaar vaak op de schouders in het voetbalpraatprogramma Voetbal Inside. Meestal gaat dat gepaard met kreten als ‘oeewww’ of ‘aaahhh’, omdat voetbal een – nou ja – bijna orgastische schoonheid met zich meedraagt voor Gijp en Boskamp. Dergelijke kreten slaken ze ook als het gesprek over De Rode Duivels gaat. ‘Ze hebben een wereldelftal, jongen,’ brult Boskamp dan richting de kijkers. ‘Aaahhh,’ voegt Gijp er dan aan toe. Voetballiefhebbers smullen van de Belgen. Kevin de Bruyne (Manchester City) en Eden Hazard (Chelsea) zijn de sterren bij België. Daarnaast hebben veel spelers een verleden in de eredivisie, onder wie oud-PSV’er Dries Mertens (Napoli), de voormalig Ajacieden Jan Vertonghen en Toby Alderweireld (beiden Tottenham Hotspur) én oud-AZ-speler Moussa Dembélé (Tottenham Hotspur). De loting is gunstig voor België. Ze zijn ingedeeld in een groep met Engeland, Panama en Tunesië. ‘Als De Rode Duivels net zo goed spelen als dat ze loten, worden ze wereldkampioen,’ twitterde oud-trainer Aad de Mos al.

2. De Marokkaanse Leeuwen

Toen Marokko zich vorig jaar november voor het eerst sinds 1998 wist te plaatsen voor het WK voetbal, leidde dat tot uitzinnige vreugde in steden als Arnhem, Rotterdam en Amsterdam. Veel Marokkaanse voetballers hebben een heden of verleden in Nederland. Kijk de selectie van de Leeuwen van de Atlas er maar op na: Hakim Ziyech (Ajax), Karim El Ahmadi (Feyenoord) en Nordin Amrabat (CD Leganés, Spanje) zijn geboren in respectievelijk Dronten, Enschede en Naarden. Ze kozen, hoe jammer ook voor het Nederlands elftal, voor het land van hun voorouders. Marokko, dat met
Ivoorkust afrekende in de WK-kwalificatie, presteert zich de laatste jaren steeds meer als écht team, iets waar het in het verleden nog wel eens aan ontbrak. Die eendracht zal nodig zijn. Marokko bevindt zich in de ‘poule des doods’ met Spanje, Portugal en Iran.

3. Oelalaaa… Victoriaaa!

Rusland een saai land? Met grijze gebouwen, sombere mensen en onappetijtelijk kanonnenvoer? Mind you. Rusland heeft een ambassadrice ingezet die alle vooroordelen over het land doet vergeten. Ze heet Victoria Lopyreva en zij moet iedereen ervan overtuigen dat het WK in haar thuisland één groot succes zal worden. Tegen Lopyreva, een actrice, presentatrice en fotomodel, durf je geen ‘nee’ te zeggen. Sterker nog: Rusland is ineens een prachtig land, met bedachtzame mensen en een – laten we zeggen – experimentele keuken. Nog niet overtuigd? Oké, check dan even haar Instagram-account: lopyrevavika of blader eens door wat oude tijdschriften van Maxim, Gala of L’Officiel. Geheid dat je deze voormalig ‘Miss Rusland’ tegenkomt. En anders zie je haar vast bij de opening van het WK op 14 juni.

4. De ‘haka’

Even eerlijk: waren we niet allemaal een beetje voor IJsland op het afgelopen EK? Hun sprookje was te mooi om waar te zijn. Een klein land van 335 duizend inwoners dat debuteerde op het EK, in de achtste finales het voetbalmekka Engeland naar huis stuurde en elke wedstrijd afsloot met de ‘haka’, de IJslandse vikingkreet waarbij de handen ritmisch tegen elkaar worden geslagen. Puur genieten. IJsland speelde met het hart. Elf gespierde mannen met baarden, die negentig minuten alles geven voor hun vaderland. Naar verluidt zag 99,8 procent van de IJslanders hoe het nationale elftal in de kwartfinale van het EK verloor van Frankrijk. Maar niet getreurd. Komende zomer krijgt het IJslandse voetbalsprookje een vervolg. Het land plaatste zich voor het eerst in de geschiedenis voor het WK voetbal. De ‘haka’ zal gedaan worden.

5. Los Canaleros

11 oktober is een nationale feestdag in Panama. Dat heeft niets te maken met de opening van het beroemde kanaal in het Zuid-Amerikaanse land of een oorlogje uit het verre verleden, maar alles met het nationale voetbalelftal. Op 11 oktober 2017 plaatsten ‘Los Canaleros’ zich voor het eerst in de geschiedenis voor het WK voetbal. Daar was een wereldwonder voor nodig. De VS verloren verrassend van Trinidad & Tobago, waardoor Panama, dat won van Costa Rica, alsnog feest kon vieren. ‘Iedereen is een dag vrij’, jubelde de Panamese president Juan Carlos Varela. Het Panamese elftal ontstijgt het amateurniveau maar net. Tegenover de vele voetbalmiljonairs staat de ‘ster van Panama’, Gabriel Torres, die zijn inkomen bij elkaar speelt bij Lausanne Sport, dat uitkomt in de Zwitserse eerste klasse. In Rusland wordt het Panamese sprookje vervolgd. En hoe. Ze moeten het in de poulefase opnemen tegen grootmachten als Engeland, België en Tunesië.

6. Bert gaat wel!

Geen Nederlanders op het WK? Fout! De Hollandsche eer wordt hooggehouden door niemand minder dan Bert van Marwijk, die sinds januari bondscoach is van Australië. En eigenlijk is dat wel terecht. Van Marwijk had zich eerder met Saudi-Arabië verrassend genoeg weten te plaatsen voor het WK in Rusland, maar toen het feest over de kwalificatie voorbij was, begonnen de Arabieren te zaniken over het contract van Van Marwijk (65). De Deventenaar wilde geen concessies doen. En stapte op. Gelukkig zochten de Socceroos nog een nieuwe bondscoach. ‘Bert is world class,’ zei de voorzitter van de Australische voetbalbond over Van Marwijk, die de UEFA Cup won met Feyenoord en met Oranje in 2010 de WK-finale haalde. Die wereldklasse zal Van Marwijk opnieuw moeten aanspreken. Australië is ingedeeld in een poule met Frankrijk, Denemarken en Peru. En mocht Van Marwijk het even niet meer weten, dan kan hij altijd te rade gaan bij zijn assistent: schoonzoon Mark van Bommel.

7. De WAG’s

Steevast terugkerend onderdeel op een WK: de WAG’s. Ofwel: de ‘wives and girlfriends’ van de heren voetballers. En ook wat dat betreft hebben ze gevoel voor – euh – rondingen. Engeland is de bakermat voor de ‘WAG’. De term vindt zijn oorsprong in het Beckham-tijdperk toen vrouwlief Victoria, de über-WAG, de camera’s op zich gericht wist als ze een kijkje kwam nemen bij het voetbalveld. Engeland vaardigt dit keer de ravissante Sam Cooke af, de vriendin van Manchester United-voetballer Chris Smalling. Maar ook buiten Engeland smult men van de WAG’s. Neem de Belg Thomas Vermaelen, die BBC-presentatrice Polly Parsons aan de haak sloeg toen hij nog bij Arsenal voetbalde. En wat te denken van het Duitse fotomodel Ann-Katherine Brömmel, die getrouwd is met het Duitse wunderkind Mario Götze? Zij bracht Götze van hoogtepunt naar hoogtepunt, zoals bijvoorbeeld het winnende doelpunt in de WK-finale van 2014. Of de Braziliaanse actrice Bruna Marquezine aanwezig zal zijn in Rusland, is nog zeer de vraag. Zij heeft een knipperlicht-relatie met Neymar junior, de ster van Brazilië.

8. Russische schoonheid

Rusland is een mooi land. Echt waar. En de organisatie van het WK zal dan ook alles in het werk stellen om de paradepaardjes van het land te laten zien. Van de elf speelsteden springen natuurlijk vooral Sint-Petersburg en Moskou in het oog. In Sint-Petersburg kan de liefhebber van kunst zijn hart ophalen, want hier is de Hermitage gevestigd, één van de beroemdste musea ter wereld. Ook in Moskou wordt het oog gestreeld. Denk aan het Kremlin, het Rode Plein en het Bolsjoj-theater. Maar ook in de zuidelijke speelsteden valt genoeg te zien. In Kazan bijvoorbeeld heb je de Tempel van alle Religies, een futuristisch gebouw waar alle geloven bij elkaar komen. En in Sochi, de zuidelijkste speelplaats, kun je naast zonnebaden ook skiën. De stad was immers het decor voor de Olympische Winterspelen van 2014.

9. Football makes history

Een WK maakt altijd historische sportmomenten. Denk nog maar even terug aan vier jaar geleden, toen Robin van Persie de wereld overging als The Flying Dutchman na zijn wonderschone kopbal tegen Spanje. En, alsof die goal al niet spectaculair genoeg was: de Oranje-machine van toenmalig bondscoach Louis van Gaal sloopte destijds regerend wereldkampioen Spanje met 5-1. Ongekend. We werden gek. We waren uitzinnig. Zoals ook de Duitsers euforisch reageerden na de halve finale, waarin Die Mannschaft gastland Brazilië vermorzelde met 7-1. Iconische wedstrijden waar meer dan een miljard mensen naar keken. Voetbal verenigt. Voetbal houdt ons samen. Op donderdag 14 juni is de aftrap tussen Rusland en Saudi-Arabië. Een maand later, op 15 juli, is de finale in Moskou.

10. Messi vs. Ronaldo

Eigenlijk zijn wij, voetballiefhebbers, heel gelukkige mensen. Dat we mogen opgroeien in een tijd waarin Cristiano Ronaldo en Lionel Messi ons wekelijks verwennen met de fraaiste acties en mooiste doelpunten. Het is wel eens goed om daar stil bij te staan. Ronaldo en Messi wonnen beiden vijf maal de Gouden Bal, vier keer de Champions League en brachten elkaar naar ongekende hoogten. In Rusland staat er prestige op het spel. Messi (30) en Ronaldo (33) doen – misschien wel voor het laatst – een poging om wereldkampioen te worden met hun land. Voor Ronaldo, die Europees kampioen werd met Portugal, is het de enige prijs die nog ontbreekt op zijn erelijst. Messi was er al een keer dicht bij. Vier jaar geleden verloor de dribbelaar met Argentinië de WK-finale van Duitsland.

11. De Kanaries

Wie gaat het WK winnen? Dat is natuurlijk de grote vraag. Historisch gezien doen Brazilië (vijf wereldtitels) en Duitsland (vier WK-zeges) het erg goed op een wereldkampioenschap. Ook Italië (vier wereldtitels) komt vaak ver, maar ja, de Italianen ontbreken voor het eerst sinds 1958 op het WK. Outsiders zijn dit jaar tweevoudig wereldkampioen Argentinië (mét Messi) en de wereldkampioen van 1998, Frankrijk. En de Nederlandse voetballers? Hoe brengen zij de zomer door? Er gaan geluiden dat Oranje deze zomer naar Amerika afreist om een alternatief toernooi te spelen tegen landen die eveneens niet zijn gekwalificeerd voor het WK in Rusland. Onder die landen Chili, Ivoorkust en Italië. Maar of dat leuk is? JFK kijkt deze zomer lekker naar het WK in Rusland. Daar is immers alle reden toe!

(Tekst: Jan-Cees Butter, JFK #70, mei-juni 2018)