Bizzey zag even geen licht meer aan eind van de tunnel

Hij doet zijn naam eer aan, die Bizzey. Tachtig tracks uitbrengen in twee jaar, waarvan er vijftig hun weg vonden naar de hitlijsten, kom er maar eens om. In 2010 breekt hij door als onderdeel van driekoppige danceformatie Yellow Claw. Eerst in Nederland, kort daarna in de Verenigde Staten en vér daarbuiten. Maar tegen 2016, met een kleintje thuis, wordt al het touren over de wereld hem te veel.

‘Ik vond niks om mij heen nog mooi, leuk of interessant,’ vertelt Bizzey over de periode vlak voor hij stopte bij Yellow Claw. ‘Ik heb aangegeven dat ik minder wilde touren, maar die andere twee guys wilden dat niet, dus zat ik vast. Ik zag geen licht aan het einde van de tunnel. Toen ik uiteindelijk de knoop doorhakte en vertrok, was de depressie vrijwel meteen voorbij. Ik poepte weer nummers uit, terwijl ik al een half jaar geen liedje meer had gemaakt. Dat kun je je nu niet meer voorstellen, hè? Iedere keer dat ik nu in de studio zit, kom ik naar buiten met een nieuwe pokoe.’

Je depressie viel samen met de zwangerschap van je vrouw Renee, wat heeft zij ervan gemerkt?

‘Voor haar moet het heel eenzaam zijn geweest, zij was eigenlijk alleen in de zwangerschap. Ik ben bij ieder belangrijk moment geweest, maar vaak moest ik al binnen 24 uur weer weg. Als mijn vrouw dan vroeg of ik even aan haar buik wilde voelen, was ik vaak te moe om daarin mee te gaan. Dan dacht ik: nu even niet. Als ik daar nu aan terugdenk, krijg ik tranen in mijn ogen. Ik voel me er nog steeds schuldig over. Als het niet goed met je gaat, zit je zo in je eigen bubbel. Ze zeggen weleens: ‘Als je niet van jezelf houdt, hoe kun je dan van anderen houden?’ Precies dat effect had die depressie op mij.’

Heb je erover gedacht om te stoppen met muziek?

‘Ik heb erover gedacht om te stoppen met leven. Op een bepaald moment zag ik in niks meer heil. De druk die op je ligt als je zulke grote shows doet als wij met Yellow Claw deden, zorgt ervoor dat je er ook niet uitkomt. Niemand begrijpt je, waardoor je het idee hebt dat er iets raars met je is. Ik heb tegen Renee gezegd dat ik niet zeker wist of ik ooit nog mezelf zou kunnen zijn.’

Heb je hulp gezocht?

‘Ja, en nu heb ik nog steeds een mental coach. Dat vind ik niets raars, heel veel grote ondernemers hebben zo’n coach. Ik heb naast mijn vrouw iemand nodig die superobjectief kijkt naar waar ik mee bezig ben en aangeeft dat de emmer vol zit. Het is makkelijker om naar zo iemand te luisteren en er niet tegenin te gaan. De mensen van wie je houdt, geef je immers vaak een weerwoord.’

Wat voor mens ben je als je niet aan het werk bent?

‘Dan ben ik een saai mens, man. Ik vind het leuk om naar festivals te gaan. Ieder jaar ga ik samen met mijn vrouwtje naar Solar en dan ga ik ook wel ham. Verder vind ik het juist lekker om niet zoveel te doen als ik niet hoef op te treden. Lekker op de bank, soms met een jonko’tje, Netflix kijken met m’n wifey of een potje Skip Bo doen. Bizzey is mijn alter ego, een leuke manier om al mijn wilde kanten te laten zien. Leo is een guy die af en toe helemaal niks wil. Soms heb ik dagen waarop ik vooral alleen wil zijn, chillen met mijn eigen gedachten. Ik ben in feite een overemotionele verstrooide kunstenaar.’

Je laatste album Tido presenteerde je met een soort Apple Keynote en tijdens je show in AFAS Live daalde je als Jezus aan het kruis neer op het podium. Moet alles in de overtreffende trap?

‘Ik denk heel vaak grenzeloos. Ik heb met Yellow Claw drie jaar lang heel intensief gewerkt in Amerika en daar heb ik veel van geleerd. Voor Nederlanders klinken mijn ideeën vaak over the top, maar ik denk dan altijd: dit is wat ik wil, dit is mijn fantasie en die wil ik leven. Het vertaalt zich in alles. Ik heb een topsportersmentaliteit in combinatie met een Amerikaanse handelsgeest. Ik ga voor de winst, maar durf ook groot te denken. Als ik in AFAS aan een kruis naar beneden wil komen, dan doe ik dat.’

Ben je één van de grootste artiesten van Nederland?

‘Ik vind mezelf nog niet groot genoeg, maar ik heb wel het idee dat mensen mij in één adem gaan noemen met de grootsten in de scene. Toen ik solo ging, waren Lil’ Kleine, Boef, Broederliefde en Ronnie Flex de grootsten. Dat groepje is nu wat uitgebreid met nieuwe namen, onder wie ikzelf.’

Je bent nu 34…

‘Over leeftijd praat ik niet. Je kunt het opzoeken, maar omdat ik vrij jonge fans heb, noem ik het eigenlijk nooit. Ik wil niet dat ze eraan worden herinnerd. Ik zie er gelukkig nog jong uit, ik denk dat mijn fans mij daardoor zien als leeftijdloos.’

Behoor je anders tot de oude garde?

‘Zeg liever dat ik al heel wat jaren meedraai. Veel artiesten kloppen bij mij aan om advies, gasten checken mij als ze dilemma’s hebben. Ik ben niet gierig met mijn knowledge. Als ik je mag, dan deel ik het graag. Ik vind het vet als gasten hun ego aan de kant zetten en de moeite nemen om mij om raad te vragen. Daar heb je lef voor nodig.’

Niet alleen de mannen checken je, je deelt ook regelmatig filmpjes van twerkende vrouwen die je binnenkrijgt. Hoe ziet de DM van Bizzey eruit?

‘Minder spannend dan je zou denken. Ik krijg weinig aanbiedingen van vrouwen, er willen er niet veel stiekem met mij afspreken. Maar inderdaad, ik krijg veel filmpjes van twerkende vrouwen en dat is leuk, hoor. Mijn vrouw weet dat de man nu rustig is, hoor, dus daar hoef ik me geen zorgen over te maken. Ze heeft ook alle inlogs van mijn socials, ik heb geen geheimen voor haar.’

Is ze nooit jaloers?

‘Nee hoor. Vroeger wel, maar dat was snel klaar. In Amerika stonden de dames rijen dik voor het podium. Het was destijds moeilijk voor Renee om te geloven dat ik niks met die dames deed, maar dat deed ik écht niet. Wat die vrouwen je bieden is niet real. Bij de volgende artiest staan ze precies zo te kijken. Kijk, soms staat er eentje tussen die écht knap is, maar ik heb genoeg discipline om daar niet op in te gaan. Hoe zeggen ze dat in het Engels? You don’t shit where you eat.’

Wat voor mannetje was jij vroeger?

‘Ik was altijd druk, daarom is Bizzey mijn straatnaam geworden. Ik was geen gekke gangster, maar wel een echte hosselaar. Als er een pallet met scheermesjes was – of iets anders – dan kon ik dat altijd wel kwijt, ik zorgde altijd dat ik centjes in mijn zak had.’

Zijn geld en succes belangrijk voor je?

‘Ik kom van de straat, dan heb je weinig en droom je over alles waar rappers het over hebben. Je ziet gouden chains, Lambo’s, mooie huizen in MTV Cribs. Met die beelden ben ik opgegroeid en ik voel nog altijd de drang om dat allemaal ook te hebben. Maar eerder als trofee, dan als middel om gelukkig van te worden. Geluk is voor mij de echte rijkdom en dat heeft niets te maken met een getal op mijn bankrekening.’

Je vader is je grote voorbeeld, ben je zelf de vader die je wil zijn voor jullie zoon November?

‘Daar doe ik in ieder geval heel erg mijn best voor. Sommige dagen zit ik er heel dicht bij, andere dagen faal ik superhard. Je leert elke dag bij als vader, je kunt je er nooit echt goed op voorbereiden. Mijn vrouw is in ieder geval wel de moeder die ik voor November wil, zij is daar heel erg goed in. Waardoor het voor mij weer makkelijker is om de vader te zijn die ik wil zijn.’

Heb je iets dat je hoopt te bereiken, een stip op de horizon?

‘Ik ga dit voorlopig niet tegen November zeggen, maar ik wil het zo regelen dat hij – in het ergste geval – nooit hoeft te werken. Dat hij kan wonen hoe hij wil, waar hij dat wil. En dat hij set for life is met zijn gezinnetje. De kinderen van mijn kind moeten later spreken van oud geld, haha.’

(Fotografie: Martika de Sanders / Styling: Nga Ho)