Hans Vandenburg heeft niks met arrogante rappertjes

Hans Vandenburg is de creatieve kracht achter de Haagse popgroep Gruppo Sportivo. Waar je die van kunt kennen? Van hitjes als Beep Beep Love natuurlijk. Na ruim veertig jaar is Vandenburg nog altijd actief in de muziekindustrie. Maar van arrogante rappers moet hij niets hebben.

Creatieveling

‘Toen ik klein was, luisterde ik in bed stiekem naar de piratenzenders op de radio. Toen op een keer ‘Cream’ met Eric Clapton voorbijkwam, was ik verkocht. Vrijwel direct daarna ging ik de stad in om naar gitaren te kijken, maar omdat ik nog jong was, had ik natuurlijk niet genoeg geld om er zelf eentje te kopen. In plaats daarvan keek ik vol verwondering naar de grote jongens zoals Golden Earring en Sandy Coast, die in de weer waren met allerlei instrumenten en versterkers. Op dat moment wist ik niet dat zij ooit grote sterren zouden worden, of dat muziek maken ooit mijn beroep zou worden, maar ik wilde maar wat graag meedoen! Vervolgens ging ik zelf aan de slag. Ik verzamelde allerlei losse elementen, zaagde ze op maat en zette zo mijn eigen gitaar in elkaar. Van de vriend van mijn zus leerde ik een paar akkoorden en toen ik die onder de knie had, rende ik naar mijn moeder om een liedje voor haar te spelen. Hoe dat liedje precies ging, dat weet ik niet meer, maar het was Nederlandstalig en het ging over mijn moeder en mij.’

Gruppo Sportivo

‘Mijn vader vond al die muziek maar niets. Hij wilde eigenlijk niet eens dat ik naar de middelbare school zou gaan, maar dat ik meteen na de lagere school zou gaan werken. Daar was ik het niet mee eens, want hoe langer ik op school kon blijven, des te langer ik ongestoord muziek kon maken. Ik studeerde daarom verder aan de Haagse Sociale Academie. Daar zat ik – je raadt het al – in een bandje, in de Leo Unger Group. Toen dat ophield, speelde ik met twee meisjes in Hobby Horse. Niet veel later werd Hobby Horse samengevoegd met een ander bandje en was Gruppo Sportivo geboren. Dat samenvoegen bleek een gouden zet, want na een tijdlang keihard te hebben gewerkt, kregen we een platencontract aangeboden. We doken de studio in en de rest is geschiedenis! In die tijd leverde muziek maken ons heel wat op, maar dat doet het al lang niet meer.’

Arrogante rappers

‘Als je vroeger op televisie of op de radio was, dan was je meteen beroemd. Nu zijn er zó ontzettend veel zenders, dat je er met één televisieoptreden nog lang niet bent. De muziek van nu vind ik eigenlijk best leuk, in de rap gebeuren er bijvoorbeeld veel goede dingen. Ik ben erg benieuwd naar het album van Eminem dat net uit is. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik minder heb met dat ‘arrogante rappertjes-gebeuren’. De popmuziek valt ook een beetje tegen, alles is hetzelfde. Als ik thuis op de bank zit, luister ik van alles; The Beatles, Frank Zappa, David Bowie, Prince, Foo Fighters, De Dijk. Nu ik ouder word en ik een keer wil janken, dan kijk en luister ik naar de videoclip van ‘Hurt’ van Johnny Cash. Hoe hij achter die piano zit en de klep dichtdoet; zo emotioneel.’

Muziek als excuus

‘Aan het einde van de lagere school hadden de docenten geen idee wat ze met mij moesten. Ik had geen uitzonderlijk talent voor een bepaald schoolvak en zat hele dagen met mijn hoofd in de wolken. Dan was ik bezig met meisjes, of met muziek. Zo lang het maar geen school was. Ik werd daarom naar de zevende klas gestuurd. Die was er voor leerlingen waarmee niemand raad wist. Ik kon daar kiezen tussen hout- en metaalbewerking, maar ik vond het allebei niets. Heel toevallig speelde de leraar van de zevende klas gitaar en zong hij liedjes. Uiteraard deed ik al snel met hem mee. Nog steeds had ik niet het idee dat ik van muziek mijn beroep van kon maken. Ik vond het gewoon leuk om te doen en was allang blij dat ik – omdat ik aan het spelen was – het bord niet schoon hoefde te maken. Nu ik er zo op terugkijk, heb ik muziek altijd gebruikt om onder rotklusjes uit te komen, haha.’

Muziekles

‘Ik pleit voor ouderwetse muziekles op scholen, maar omdat daar leraren voor moeten worden ingehuurd en die extra geld kosten, wordt het nu vaak wegbezuinigd. Zonde, want van muziek valt zoveel te leren! Mijn dochter is erg bezig met muziek, ze krijgt gitaarles en zingt een aardig toontje. Mijn zoon is meer van het sporten, hoewel hij mijn platen wel heel tof vindt. Ik weet nog goed dat ik mijn oudste zoon regelmatig naar platen van The Beatles liet luisteren en dat hij daar enorm van genoot. Vooral het nummer ‘Help!’ viel in de smaak, daar was hij helemaal gek van. Hij heeft het er nu nog steeds weleens over!’

Dit interview stond eerder in JFK #73, november/december 2018

(Tekst: Mariëlle Wisse, fotografie: Cooper Seykens