Jim Deddes is het genie achter de Huilon-Man

Jim Deddes. Onthoud die naam. De 29-jarige acteur timmert hard aan de weg met zijn filmcarrière, maar zo mogelijk nog harder aan die van zijn prille stardom op YouTube. Ja, Joardy Film zou zomaar het Jiskefet van onze tijd kunnen zijn.

Hij was vroeger vrij irritant, gedijde niet in grote groepen, heeft weinig op met het salonfähige acteerwereldje waarin theater wordt gezien als hogere kunst en geeft niets om status. Waar zijn hart wel sneller van gaat kloppen: het maken van grappige, spitsvondige en lichtelijk absurdistische sketches. En te gekke films, dat spreekt. Want bijna het hele leven van Jim Deddes draait om acteren. Niet alleen omdat hij daarvoor gestudeerd heeft, hij wil groei zien. Steeds meer mensen weten te bereiken en – ach, waarom ook niet – ooit een keer AFAS Live vol krijgen.

Wie is Jim Deddes?

‘Mensen die me van vroeger kennen, zeggen vaak dat acteren voor mij in de lijn der verwachting lag. Ik kwam daar zelf niet heel snel achter,’ vertelt Deddes. Sterker, de acteur heeft op een blauwe maandag vier maanden Media- en Informatiemanagement aan de Hogeschool van Amsterdam gestudeerd. Uiteindelijk belandde hij op de filmacademie, waar hij zich vooral bezighield met de achterkant van filmmaken. ‘Dan heb ik het over monteren en schrijven. Tot ik een keer zelf in een filmpje moest spelen dat we maakten. Over een lichtman die dacht dat hij geweldig goed was, à la The Office, zeg maar.’

Op zijn negentiende besloot hij dat het moest gebeuren en toog hij richting Toneelschool, waar hij zich vier jaar lang volledig onderdompelde in het theaterwereldje. ‘Ik ging helemaal op in de theaterschoolbubbel. Ik kreeg een vriendinnetje op school en heb mijn vrienden uit Amsterdam een aantal jaar niet gesproken. Dat klinkt bijna sekte-achtig, maar je hoeft het natuurlijk niet zo aan te pakken. Ik wilde dat wel en was even niet geïnteresseerd in wat anderen buiten school deden.’

Lucratieve business

In 2012 kroop hij onder zijn steen vandaan. Studietijd was over. Werken geblazen. ‘Dat was de bedoeling, maar er was op gebied van theater vrij weinig werk. Zeg maar nul. Ik heb mijn huur altijd kunnen betalen door het maken van draaidagen her en der. Voor het spelen van een theatervoorstelling verdien je natuurlijk wel wat geld, maar dat kan echt niet op met wat je verdient met één draaidag. Da’s tenminste nog een beetje lucratief.’

Gelukkig voor Jim Deddes zijn die draaidagen niet alleen beter voor zijn banksaldo, hij vindt ze ook leuker. ‘Ga je naar de toneelschool, dan word je opgeleid met het idee dat theater de hoogste kunstvorm is. Nou, dat had ik als kind nooit. Ik keek films, vond Star Wars te gek. Ik vind het spelen voor publiek leuk, maar er is ook een heleboel wat ik niet leuk vind aan spelen in het theater, touren bijvoorbeeld. Eerst sta je in de file, om vervolgens in een dorpje aan te komen waar maar twaalf man in de zaal zit. Nee, ik heb daar niet zo veel mee.’

Laat het theater nu nét de plek zijn waar hij zijn kompaan regisseur Jan Hulst, zoon van acteur Kees Hulst, ontmoette: de man met wie hij anno nu zijn YouTube-filmpjes maakt. ‘En ik speel eigenlijk in alle voorstellingen die hij regisseert. Dat past op dit moment beter bij me dan spelen bij zo’n groot gezelschap. Misschien krijg ik later nog eens de kans om me aan te sluiten bij Toneelgroep Amsterdam, maar voor nu zit ik prima aan te kloten met Jan Hulst.’

De ideale vrouw

Tussen de draaidagen en toneelvoorstellingen door focust Deddes zich op zijn YouTube-kanaal dat de schimmige titel Joardy Film draagt. Het verhaal achter die naam zit zo. Deddes bracht vroeger iedere zomer door op een bungalowpark nabij het Noord-Hollandse plaatsje Groet, alwaar hij ook vriendjes had. Lotgenoten, die net als Deddes ook ieder jaar weer hun vakantie in dezelfde regio doorbrachten. Eén van die vriendjes heette Jordy. Maar gezien de familie uit Hoorn kwam, klonk het eerder als ‘Joàààr, kom dàààn!’. Iets waar Deddes aan moest denken toen hij een naam zocht voor zijn kanaal. Of de Jordy in kwestie dit weet? ‘Nee man, die herinnert zich mij niet eens.’

Wat Deddes zoal uploadt? Sketches met typetjes als de Huilon-man, profvoetballer Brian Rompoe, blogger Marit en eeuwige vrijgezel Halleke. ‘Ik wil mensen neerzetten die denken te winnen, terwijl ze keihard aan het verliezen zijn,’ legt de acteur uit. ‘Vroeger keek ik alles van Jiskefet, Van Kooten en De Bie en de Mannen van de Radio. Toen ik in 2013 een videocamera kreeg voor mijn verjaardag besefte ik: ik kan zelf ook shit opnemen en op YouTube zetten. We doen nu precies waar we zin in hebben. Soms hebben we het ’s avonds in de kroeg bedacht en staan we het de volgende dag al te filmen.’

Vrouwon en Huilon

Een eerste bescheiden succes haalde het duo Deddes en Hulst met het filmpje ‘Vrouwon’, dat alles bij elkaar al een miljoen keer werd bekeken. In het filmpje geeft Deddes, getooid met gek pruikje en malle bril, antwoord op de vraag ‘Wat is uw ideale vrouw’. Verwacht geen eenduidig antwoord, maar een stortvloed aan wensen en eisen, die onherroepelijk op de lachspieren werkt. Een kleine greep uit het eisenpakket: ‘Ze heeft leuke rooie wangetjes, een kinderlijf, lage stem, mooi gebit, sterke kiezen, ze heeft een motoriek, grappige voetjes, supertieten, mooie nagels, werkheupen.’ Dat, 2,5 minuut lang.

‘Ik ben aangenaam verrast door de kracht van het internet. Nadat ‘Vrouwon’ viral ging, is er ontzettend veel op ons af gekomen. Denk aan gesprekken met producenten, omroepen, bedrijven, dat soort zaken. Er zijn blijkbaar een heleboel mensen geïnteresseerd in wat wij schrijven en dat is fijn. Dan hebben ze een keer gelachen om een filmpje en gaan ze het hele kanaal af om alle andere filmpjes ook te kijken. Ik ga niks verklappen, niks is nog zeker, maar we hebben met die filmpjes werk voor onszelf gegenereerd.’

Echt een nerd

Hij is geen YouTuber, dat moet onderstreept worden. Deddes ziet zichzelf vooral als een acteur die YouTube als medium gebruikt. ‘Ik vind het vet om te merken dat mensen kijken naar filmpjes die wij op onze zolderkamer bedacht en gemaakt hebben. Ik had een keer een draaidag met Michiel Romeyn en ook hij zei: ‘Waarom heeft de jonge generatie toch altijd iemand nodig om tegen op te kijken? Haal een camera, doe iets!’ En zo is het. Je kunt het beste zelf het wiel weer gaan uitvinden.’

Laat onverlet het feit dat Deddes ondertussen gewoon een jongen is die werk wil hebben en castings afloopt. ‘Het gaat om potentieel werk, maar ik blijf het eng vinden om te doen. Vooral bij theaterproducties zijn audities bijna een absurde sketch. Sta je daar je ding te doen, terwijl er op drie meter afstand mensen nuchter naar je zitten te kijken vanuit een lege zaal. Stil en ongemakkelijk, iedere keer weer moet je met de billen bloot en, geloof mij, dat is echt niet aangenaam.’

Gelukkig zit er ook voor een beginnend acteur als Jim Deddes nog wel eens een meevallertje in de pijplijn. Tijdens zijn auditie voor een rol in de film Brasserie Valentijn van Sanne Vogel. Zij had Deddes ergens zien spelen, was ‘m niet vergeten en vroeg hem auditie te doen. ‘Ik vroeg na afloop van mijn auditie schoorvoetend of er nog veel andere jongens zouden komen voor de rol. Waarop ik te horen kreeg dat ik de enige was. Het kan dus ook op die manier gaan. Dat iemand je iets gunt.’

In Brasserie Valentijn, dat zich afspeelt in een restaurant waar iedere tafel een eigen verhaal heeft, speelt hij een natuurkundige die onderzoek doet naar bodemgesteldheid. Of zoals Deddes hem omschrijft: een nerd. ‘Die gast heeft een blind date en gaat de hele tijd naar de wc om in een handboek op te zoeken hoe hij grapjes moet maken om het ijs te breken. Heel leuk om te doen. En ook niet standaard romcom, het was een feestje om te mogen maken.’

Zichzelf schoonlikken

‘Weet je wat ik te gek vind? Wanneer mensen afdwingen dat wat zij doen vet is.’ Deddes zegt dat op de vraag met wie hij zich vergelijkt. Met niemand dus, maar een acteur als Will Ferrell is er eentje voor wie hij respect kan opbrengen. Omdat hij een alleskunner is, omdat hij zowel de flauwe grapjas als het socially awkward buitenbeentje kan neerzetten. ‘Ik wil dat ook zo kunnen. De Jeugd van Tegenwoordig is daar ook zo goed in. Die dwingen af dat hun shit vet is. En dan is dat ook zo. Klaar.’

Deddes heeft zich inmiddels compleet weten los te worstelen van het keurslijf van de theaterschool. ‘Daar praat iedereen over hoe het allemaal moet, wat het allemaal betekent. Terwijl ik vind dat het vooral ook leuk moet zijn. Je publiek vermaken is minstens zo belangrijk. Daar betalen die mensen uiteindelijk ook voor, toch? Het moet allemaal niet te zwaarmoedig worden. Of je moet dat écht goed aanpakken, maar negen van de tien keer vind ik die semi-maatschappelijke theaterproducties niks. Geloof mij, er wordt zoveel gemaakt wat zo ontzettend saai is.’

Geen gekke mening voor een jongen die opgroeide met een vader die schaterlachte om Jiskefet. Als kind begreep hij er ‘geen ene reet’ van. ‘Dan zat ik zeven minuten te kijken naar drie normale mannen in het riet die deden alsof ze vogels waren die zichzelf gingen schoonlikken. Ik wilde per se begrijpen waarom mijn vader dat zo ontzettend leuk vond. Ik heb inmiddels dezelfde liefde als hij ontdekt: die voor de fake documentaire zoals ze dat ook bij Jiskefet deden. Dat je heel even twijfelt of het echt is of niet, maar dat het uiteindelijk gewoon over plas, poep en neuken gaat.’

Je laten inspireren is één ding, klakkeloos iets kopiëren is heel iets anders. Daarom slaat Jim Deddes spreekwoordelijk resoluut met de vuist op tafel en stelt nooit iets te zullen doen wat al honderd keer gedaan is. Zijn projecten heeft hij het liefst een tikkie oorspronkelijk. Knap als je dat zo kunt houden, wanneer heel je leven om acteren draait. Voor nu wil Jim Deddes voornamelijk één ding: Joardy Film groter maken. Want een klein vogeltje fluisterde hem in dat kwantiteit bijna net zo belangrijk is als kwaliteit. Dus, zoals hij zelf zegt, is het zaak om iets frequenter filmpjes online te flikkeren. Want: ‘Sketches maken vind ik het leukste dat er is.’