Kalvijn: ‘Ik maak mensen helemaal kapot en iedereen vindt het prima’

Kelvin Boerma, een boerenzoon uit Groningen, heeft zich de laatste jaren onder de naam Kalvijn ontwikkeld tot een van de bekendste en grootste YouTubers van het land. Hij pakte alle prijzen die er in YouTube-land te pakken zijn en passeerde eind vorig jaar de magische grens van 1 miljoen abonnees.

Een kleine tien jaar geleden start Kelvin de TheKelVlog op YouTube. Het werkt en twee jaar later zet hij samen met vriend Peter de Harder (Petrus, voor de kijkers) YouTube-kanaal Cinemates op. Alles leek het duo voor de wind te gaan. Er was een samenwerking met Endemol en er leek genoeg geld in het laatje te komen, maar de kosten werden te hoog, het personeel te duur. De bubbel stond op knappen en Petrus en Kelvin konden niet anders dan de studiohuur opzeggen, mensen ontslaan en bij zichzelf te rade gaan: wat willen we nu eigenlijk maken? Kelvin ging zich weer focussen op TheKelVlog, onder de naam Kalvijn. De beste move die hij had kunnen maken.

Je bent al tien jaar bezig, vind je het fijn dat de groei zo geleidelijk is gegaan?

‘Ik vind je credible in de YouTubewereld als alles rond jouw kanaal stapsgewijs gebeurt, dan vergeten mensen je niet zo snel. Het is net als in de muziekwereld: soms zijn er mensen die uit het niets een hitje hebben dat iedereen kent, maar over twee jaar kan het weer klaar zijn met die carrière. De houdbaarheid van de echt grote artiesten staat direct in relatie tot de tijd die ze hebben gehad om te worden wie ze zijn. Mensen zijn met je opgegroeid, zo verover je een plekje in hun hart.’

Is dat de reden dat je allereerste video’s uit 2010 nog online staan?

‘Ja, want ook die video’s zijn onderdeel van wie ik ben. Bovendien vind ik het belangrijk dat mensen kunnen zien welke weg ik heb afgelegd. Als ik alles uit de begindagen offline zou halen, zouden mensen kunnen denken dat ik pas net bezig ben. Je creëert een gunfactor door te laten zien dat je negen jaar geleden als jochie bent begonnen in je slaapkamer bij je ouders thuis. Mijn video’s zijn oprecht en recht uit het hart. Ik ben geen clout chaser die alleen maar bekend wil worden.’

Is het raar om een BN’er te zijn?

‘Er zijn moeilijkere dingen in de wereld, maar het is niet altijd leuk. Als ik net een vervelend telefoontje heb gehad, de Albert Heijn inloop en tegen een schoolklas met kijkers opbots, moet ik toch even leuk doen. Soms loop ik gewoon op mensen af als ik merk dat ze kijken. Dan maken we een foto en hebben we het gehad.’

In je boek Van Niks naar Clicks schrijf je dat je als YouTuber een grens moet overschrijden om je te onderscheiden van de rest. Welke grens heb jij overschreden?

‘Het zit bij mij in de brutaliteit. Ik ben brutaal, zonder dat het agressief aanvoelt. Mijn Roasts zijn daarvan een goed voorbeeld. Ik maak mensen helemaal kapot en iedereen vindt het prima. En ja, natuurlijk struikelen sommigen over bepaalde grappen. Daarnaast ben ik altijd assertief geweest. Ik heb de VEED Awards mede kunnen opzetten doordat ik als een soort one man callcenter iedereen uit de YouTubewereld heb opgebeld om ze te vertellen dat de VEED Awards de eerste echte publieksprijzen voor YouTubers gingen worden. Zonder dat waren die awards er niet geweest.’

In hoeverre is Kalvijn Kelvin en vice versa?

‘Kalvijn is een uitvergroting van een bepaalde eigenschap van mij. Als ik me gedraag zoals ik me bij mijn vrienden gedraag – superscherp, veel harde grappen – dan zit ik lekker in mijn vel. Ik merk dat die Kelvin het beste werkt voor de camera. Soms vind ik het leuk om mijn serieuze kant te laten zien hoor, maar niet altijd.’

Is Kalvijn voor jou een manier om je af te schermen?

‘Ja. De druk is best hoog om altijd te leveren, dus ik vind het fijn om in mijn eigen tijd echt mezelf te kunnen zijn. Laatst was ik superziek, maar heb ik wel twee video’s gemaakt. Als de camera draait, voel ik niet eens meer dat ik ziek ben. Staat het erop, dan voelt het alsof ik een bevalling achter de rug heb. Ik vind het fijn om die modus te hebben, zo kan ik altijd leveren als het moet, maar ik kan Kalvijn ‘uit’ zetten als ik daar zin in heb.’

Ligt het voor jou op de loer dat je jezelf voorbij rent?

‘Ja, dat zou goed kunnen. Daarom is het belangrijk dat je mensen om je heen hebt naar wie je luistert. Als zij zeggen dat het mooi is geweest, luister ik daarnaar. En als ik voel dat het even klaar is, dan vind ik dat ik dat eerlijk moet zeggen. Als ik licht in mijn hoofd word, aan de diarree zit en al twee nachten slecht heb geslapen, dan is het belangrijk dat ik aangeef dat ik een stapje terug moet doen. Het maakt niet uit wat er moet gebeuren, als je op dat moment dood gaat, is het ook kut, toch? Er is nooit een goed moment om er even tussenuit te knijpen.’

In je boek schrijf je over een mentor: een Nederlandse mediaondernemer die in Amerika woont. Leer jij de fijne kneepjes van Reinout Oerlemans?

‘Ja, ik heb een mentor en nee, het is niet Reinout Oerlemans. Het is een vergelijkbaar type als Reinout Oerlemans en John de Mol, maar dan minder op de voorgrond. Ik heb een zwak voor mensen die heel succesvol zijn, en toch onder de radar blijven. Waarmee hij helpt? Het is niet dat hij proactief helpt, maar als ik hem bel, dan krijg ik een preek van een half uur die de weken daarop nog door mijn hoofd rondspookt. Hij helpt me het grotere plaatje te zien.’

Vorig jaar werd je de John de Mol van de nieuwe generatie genoemd. Dat is nogal iets.

‘Dat is een compliment dat flinke verwachtingen schept. Ik zou graag kijken of ik die verwachting in de loop der jaren kan waarmaken. Ik zie zeker overeenkomsten tussen zijn en mijn carrière. De Mol heeft uitgevonden hoe je met concepten en ideeën geld kunt verdienen via een medium als tv. Ik doe datzelfde – samen met andere YouTubers – via online. Het is grappig om te zien dat de geschiedenis zich in die zin herhaalt, maar tegelijk is het nu andere koek. Vroeger maakte je een seizoen van iets en zag je vanzelf of het aansloeg. Ik word iedere week weer op mijn cijfers afgerekend.’

Heb je een plan B?

‘Als alles mislukt, word ik koeienboer, net als mijn vader. Nee, grapje, het bedrijf van mijn vader overnemen zit er niet in. Mijn plan B zou in dit wereldje liggen. Conceptbedenker, iets in die geest. Wat producenten van mij zouden kunnen leren? Producenten redeneren vaak vanuit zichzelf. Ze maken wat zij vet vinden om te maken. Dat is verkeerdom geredeneerd. Je moet jezelf altijd de vraag stellen: wie zit hier op te wachten?’

(Beeld: Linda Stulic voor JFK)