Het is al 20 jaar geleden dat je lekker ging op deze snoeiharde muziek

Rond de millenniumwisseling waren we niet alleen bang voor een zekere bug. Zo ongeveer iedere tiener in Nederland was in de ban van één bepaald muziekgenre: nu-metal. Harde gitaren, vuige grunts, raps en de daarbij horende fandom die zich manifesteerde door middel van zwarte t-shirts, grote broeken, legerkisten en spikearmbanden. Herkenbaar? Maak je dan op voor een typische ‘feel old yet?’-post.

De reden waarom we daar nu over schrijven? 2003 blijkt een bijzonder goed jaar te zijn geweest voor het muziekgenre. Zo bracht Korn haar album Take A Look At the Mirror uit, kwam Limp Bizkit met Results May Vary, releasete Linkin Park Meteora en werkte Slipknot gestaag aan Vol 3: The Subliminal Verses.

Als al deze albumtitels ergens een belletje doen rinkelen, dan hebben we een klein beetje een idee hoe je er twee decennia geleden bij liep. En waarschijnlijk tegen je moeder volhield dat het echt geen fase was. De kans dat je nu op die woorden moet terugkomen, is groot.

Het succes van nu-metal

De eerste echt succesvolle nu-metalplaat is echter een stuk ouder. Korn bracht in 1994 het album Korn uit, met daarop de doorbraaksingle ‘Blind’. De combinatie van de harde gitaren van Head, de baspartijen van Fieldy en de grunts en zangpartijen van Jonathan Davis waren ongekend. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de hiphopinvloeden die hoorbaar waren in het vroege werk van de Amerikaanse band.

Korn zette met hun debuutplaat onbedoeld een beweging in gang. Met name in de late jaren ’90 kwam het genre tot volle wasdom nadat bands als Limp Bizkit, Deftones, Sepultura, Slipknot, Papa Roach, Disturbed en System of a Down ook met muziek kwamen. De grap: op de een of andere manier sloeg de snoeiharde metal aan bij een groot publiek. Waardoor nu-metal welhaast mainstream werd.

Hits in Nederland

Ook in Nederland. Zo behaalde Linkin Park met vier tracks van haar debuutplaat Hybrid Theory de Single Top 100 en stootte ‘In The End’ door tot de Top 40 (hoogste positie: 5). Limp Bizkit kreeg het zelfs voor elkaar om tussen 1999 en 2003 met maar liefst zes nummers de Top 40 te halen. De succesvolste was ‘Behind Blue Eyes’. Toegegeven, da’s niet het hardste nummer van de band.

Wie Linkin Park en Limp Bizkit te lief vind: ook Slipknot bereikte tweemaal de Single Top 100 en won met ‘Before I Forget’ uit 2004 zelfs een Grammy. En ‘Chop Suey’ van System of a Down schitterde vijf weken in de Top 40. Je kunt het je nu bijna niet meer voorstellen dat dat soort luide gitaarmuziek zijn weg vindt naar de algemene hitlijsten.

Nu-metal was toch echt een fase

En toen ineens was het klaar. En verdween nu-metal na 2005 zachtjesaan van het mainstreampodium. Misschien kwam het omdat jij en je maten de puberteit ontgroeiden en ook eens naar andere feestjes wilden dan feestjes met een moshpit vol dansend zwart haar.

Toch beleeft nu-metal op dit moment een bescheiden revival. Die werd lichtjes ingezet toen Slipknot in 2018 ineens een bizar goed album uitbracht (zelfs de Volkskrant was fan) en in mum van tijd de Ziggo Dome uitverkocht. Korn kwam ook langs in een uitverkocht AFAS Live in 2022 en binnenkort staan Papa Roach en opnieuw Slipknot weer eens op Nederlandse bodem. Ga je?