Interview met Paul Weller: ‘Popsterren waren ook echt popsterren’

Leeftijd heeft geen van op de oervader van de Britpop. Paul Weller werd wereldberoemd met zijn band The Jam. Tot op de dag vandaag is hij nog altijd stijlicoon en het grote voorbeeld voor bands als Oasis, Pulp en Blur. ‘Stijl is niet iets wat je jezelf kunt aanleren. Dat zit gewoon in je.’ Met zijn nieuwe plaat On Sunset geeft de Engelsman weer eens een statement af.

Paul Weller was jarenlang de man die we kenden van vloeken, zuipen en afgeven op iedereen. Die tijden zijn echter voorbij. De ‘Modfather’ drinkt niet meer, is al jaren gelukkig getrouwd en vader van een tweeling die alweer bijna tieners zijn. Hij ziet ze nu elke dag en dan ook letterlijk de hele dag. ‘Ik had eigenlijk heel deze zomer moeten spelen maar verdomme, het mag niet zo zijn.’ Op de achtergrond klinkt huiselijk geluid. Weller doet noodgedwongen zijn interviews vanuit zijn studio aan huis. ‘Geen probleem’, vindt hijzelf.

Paul, hoe zit je nu in je vel? Thuis terwijl je eigenlijk op tournee moest zijn.

‘Ik baal enorm. Maar goed, dat doet elke muzikant die op dit moment had moeten toeren. Ik ben uiteindelijk maar weer begonnen met het schrijven van nieuwe songs en heb zelfs al een paar demo’s opgenomen. Ik ben positief en dat probeer ik ook te blijven maar het valt niet mee.’

Die beperkingen zijn niet fijn.

‘Natuurlijk niet. Er is niets mooiers dan de zomerweekenden met je gezin. Er op uit trekken, leuke dingen doen… Dat kan nu allemaal even niet. Ik kijk wel uit naar het moment dat het allemaal weer kan. Dat moet aanvoelen als de ultieme bevrijding.’

Je nieuwe plaat On Sunset barst van de energie. Het lijkt of er telkens een ander muzikaal alter ego van Paul Weller op staat.

‘Het is gek, maar het enthousiasme dat ik had toen ik veertien jaar was en The Jam oprichtte, heb ik nog steeds – zelfs sterker dan een aantal jaar geleden. Ik heb een periode gehad dat ik minder in de studio kwam. Het gezin slokte mij op en de inspiratie was ook een beetje verdwenen. Maar aan de songs op On Sunset heb ik heel hard gewerkt. Vroeger was ik snel afgeleid en verdeed ik vaak mijn tijd in een studio. Maar ik kan tegenwoordig heel gefocust werken, waardoor ik in een veel kortere tijd tot iets moois kom.’

Een vlucht naar Los Angeles zit er voorlopig niet in, maar je kijkt in de titelsong ‘On Sunset’ terug op je eerste bezoek met The Jam aan die stad.

‘Ik ben vorig jaar teruggekeerd naar Londen. Mijn zoon woont daar. Ik ben voor het eerst sinds tijden weer naar Sunset Boulevard geweest en heb een aantal plekken op The Strip bezocht waar ik jaren niet meer was geweest. Heel veel plekken waren totaal anders of gewoon verdwenen. Als popartiest heb je weinig tijd om stil te staan bij dingen of plekken. Je maakt een plaat, gaat op tournee, pak een vakantie en het circus trekt weer door. Maar in Los Angeles besefte ik opeens hoelang het was geleden dat wij met The Jam daar waren. Het leven stond echt even stil. Ik werd overvallen door nostalgie en dat is iets wat mij niet vaak overkomt.’

Hoe kijk je nu terug op The Jam? Zeker met al die mooie re-releases die de laatste jaren verschenen?

‘Het waren rare en wilde tijden, zeker de beginjaren met The Jam. Maar het was ook een gekke tijd. Opeens waren we daar. Drie jongens die het willen maken en dat ook deden. In sneltreinvaart! Het is raar dat je opeens elke week in Top Of The Pops te zien bent en dat je niet meer normaal over straat kunt. Het was ook een andere tijd. Popsterren waren ook echt popsterren. Of je nu Joe Strummer, Elvis Costello, Joe Jackson of Paul Weller heette. Het was volslagen gekte.’

Meer lezen? Het complete interview met Paul Weller door Jean-Paul Heck lees je in JFK 85.