Uitgelicht: het bizarre verhaal achter Netflix-hit Pepsi, Where’s My Jet

Iedereen weet dat je niets moet beloven dat je niet kunt waarmaken. Toch ging frisdrankproducent Pepsi hopeloos de fout in. Zij beloofden in de jaren negentig, dat je met zeven miljoen ‘Pepsi Points’ een heuse straaljager kon winnen/kopen. Claimt iemand dat ding, dan moet je het waarmaken ook. Klinkt dit te gek voor woorden? Het is waargebeurd en Netflix maakte er een te gekke docu van: Pepsi, Where’s My Jet?

Student vs Pepsi

Pepsi bedacht in de jaren ’90 de volgende actie: laat de mensen Pepsi Points sparen, die ze kunnen omruilen voor Pepsi-producten. Denk dan aan zestig punten voor een muts en vierhonderd voor een spijkerjas. Deze actie werd geïntroduceerd bij het grote publiek met een knallende commercial. In het tv-spotje worden bovengenoemde Pepsi-prullaria aangeprezen. Als uitsmijter voegde Pepsi er iets wilds aan toe: een Harrier jet voor zeven miljoen punten.

Tja, als je in je reclame een straaljager belooft, dan moet je niet raar opkijken als iemand ook een straaljager opeist. En dit is precies wat er een paar maanden nadat de commercial was gelanceerd, gebeurde.

De toen 21-jarige John Leonard zag de reclame als kans en rekende uit hoeveel Pepsiblikjes hij moest kopen om genoeg punten te verzamelen. Lang verhaal kort: te veel. Maar Leonard ontdekte een loophole in het systeem dat het bemachtigen van die felbegeerde jet ineens mogelijk maakte.

Duur foutje

John ontdekte dat je ook Pepsi Points kon bijkopen, voor 10 cent per stuk. 7 miljoen punten zouden dan ‘slechts’ 700.000 dollar kosten. Niet gek, als je daar een straaljager ter waarde van 32 miljoen dollar mee kunt kopen. Niemand bij Pepsi had ooit verwacht dat iemand zo’n plan zou bedenken.

John was er volledig van overtuigd dat hij in zijn recht stond. Nergens in het spotje waren kleine lettertjes te bekennen die zeiden dat het hier om een grap ging. Om deze reden zou Pepsi – volgens John – dan ook echt een Harrier jet moeten leveren aan John, als hij zeven miljoen punten weet te verzamelen.

Hulptroepen

John kon als arme student nooit het overige geld ophoesten. Hij moest op zoek naar hulptroepen en die vond hij in zijn vriend Todd Hoffman. Samen dienden zij het verzoek voor de straaljager in, maar Pepsi weigerde en zei dat het een grap was. De straaljager zou ook niet in de catalogus van prijzen te vinden zijn. Lekker makkelijk hoor, Pepsi. Maar zo makkelijk lieten John en Todd zich niet afschepen.

Let op! De rest van de tekst bevat spoilers. Wil jij de documentaire zelf zien en nu nog niet weten hoe het afloopt, stop dan nu met lezen en ga naar Netflix om de serie te kijken.

Leonard v PepsiCo, Inc

Je raadt het al. Dit hele gebeuren werd één grote David vs. Goliath-rechtszaak. Nadat John aanvankelijk was aangeklaagd door PepsiCo in het zuidelijke district van New York (in een poging een gunstige locatie te vinden), spande hij zelf een rechtszaak aan in Miami, waarin hij PepsiCo beschuldigde van contractbreuk, fraude, misleidende en oneerlijke handelspraktijken en misleidende reclame.

Hij huurde politiek strateeg (en later beroemde advocaat) Michael Avenatti in. Ondertussen verzocht het bedrijf om de claim van Leonard als lichtzinnig te beschouwen. De rechtszaak werd bekend als Leonard v. PepsiCo, Inc. en werd uiteindelijk overgedragen aan een federale rechtbank in Manhattan.

In september 1997 kondigde het Pentagon aan dat de Harrier jet straaljagers niet te koop waren voor consumenten en eerst ‘gedemilitariseerd’ dienden te worden. Dit houdt onder meer in dat ze niet meer verticaal kunnen opstijgen en landen en dat ze geen wapentuig meer aan boord hadden.

Bijgewerkt spotje

In augustus 1999 oordeelde rechter Kimba Wood in het voordeel van PepsiCo. Het argument: ‘De objectieve persoon had redelijkerwijs kunnen concluderen dat de reclame consumenten niet daadwerkelijk een Harrier jet aanbood.’ Pepsi werkte ondertussen wel hun reclamespotje bij. Het aantal Pepsi Points dat nodig is voor de straaljager werd verhoogd van zeven miljoen naar 700 miljoen. En er kwam een disclaimer bij te staan.

Geen Harrier voor John, dus. Hij en zijn team hebben de rechtszaak misschien verloren, maar hun strijd kan wel gezien worden als inspirerend. Een gewone man die het uit opportunisme opneemt tegen een enorm bedrijf, omdat hij voelt en vindt dat hij in zijn recht staat. Chapeau.