JFK doet Helweek: zeven dagen naar de tering

Helweek is een enorme hit in Noorwegen, het land waar schrijver, mental coach en ex-militair Erik Bertrand Larssen vandaan komt. En nu verovert de Helweek ook Nederland. JFK’s Jeroen onderging ‘m vrijwillig.

Het is kwart voor zes als ik mijn racefiets langs de Vecht tussen Maarssen en Breukelen over verlaten, pikdonkere fietspaden trap. Kwart voor zes op maandagochtend, welteverstaan. Waar de fuck ben ik mee bezig, denk ik. Nou, met de Helweek. Zeven dagen die je leven veranderen, zo belooft de omslag van het boek. En daar hoort vroeg opstaan bij.

De spelregels
Het concept is vrij simpel. Sta elke dag op om 05:00 en ga om 22:00 naar bed. Werk de hele week extreem hard en wees gefocust, bewust en plichtsgetrouw. Blijf trouw aan je plan. Wees je bewust van de verschillende rollen die je vervult en vervul ze met glans. Probeer blij, positief en oplossingsgericht te zijn. Neem weloverwogen, kwalitatieve rust. Laat alle privéaangelegenheden wachten tot de avond. Gebruik geen sociale media onder werktijd. Beperk praatjes met collega’s tot een minimum. Train minstens één keer per dag, het liefst in de ochtend. Eet de hele week uitsluitend gezond. Laat de tv uit.

‘Positief zijn. Probeer dat maar eens, om 05:00 met je slaapdronken kop’

Leuk hoor, maar omdat social media een onderdeel zijn van mijn werk, heb ik besloten om ze zowel tijdens als na mijn werk niet gebruiken. Keihard cold turkey dus. Oh en nog een leukigheidje: van donderdag op vrijdagnacht slaap je niet. Je werkt de hele nacht door om alle punten op je to-do lijst gedaan te krijgen. Het doel van dit alles? Uit je comfortzone stappen, je dagelijkse routine doorbreken en daardoor verder reiken dan normaal. Efficiëntie en zelfbewustzijn zijn deze week kernwoorden.

Maandag
Als om vijf uur de wekker gaat, komt er wel even een klein ‘godverdommetje’ uit. Snel denk ik aan mental coach Erik en aan wat hij schrijft in zijn boek Helweek. Dat mijn eerste gedachte van de dag een positieve moet zijn, bijvoorbeeld iets waar ik naar uitkijk die dag. Probeer dat maar eens, met je slaapdronken kop. Ik schiet in mijn sportoutfit en stap op de racefiets. Als ik na een uurtje terug kom, heb ik nog zeeën van tijd voor de werkdag begint. Niet verkeerd eigenlijk. Het is de bedoeling dat ik vandaag mijn goede en slechte gewoontes in kaart breng. Een stukje pittige zelfreflectie, maar ook kritiek van vrienden, geliefden en collega’s die je zonder weerwoord ter harte moet nemen. Genoeg puntjes om aan te werken, zo blijkt na het opstellen van de lijst.

‘De strijd aangaan met je slechte gewoontes en jezelf dwingen totaal gefocust te zijn kan ook prima zonder jezelf lichamelijk uit te putten?’

Dinsdag
Eigenlijk is mijn dagelijkse ritme slechts twee uurtjes verschoven. Of je nu slaapt van 24-07 of van 22-05, zo heftig is dat verschil echt niet. Al hebben sommige van mijn vrienden daar een andere mening over. Want, zo menen ze, de strijd aangaan met je slechte gewoontes en jezelf dwingen totaal gefocust te zijn kan ook prima zonder jezelf lichamelijk uit te putten. De dinsdag draait helemaal om modus en focus. Jezelf bewust zijn van welke rol je op welk moment speelt en je daar volledig op concentreren. Dat klinkt gemakkelijk, maar continu met volle aandacht een rol aannemen die wenselijk is voor de te verrichten arbeid, kost behoorlijk wat energie.

Woensdag
Nu weten we het wel hoor, met dat vroege gedoe, schiet er door m’n hoofd als ik opsta. Vandaag is de dag van timemanagement. ik moet een to-do lijst maken voor de dag, maar ook een jaar-, maand-, en dagplanning. Die dagplanning en die to-do list maak ik sowieso al, dus dat is de moeite niet. Die planningen op de lange termijn blijken lastig, in dit vakgebied gebeurt er immers een hoop ad hoc. Ik probeer alle zaken die op stapel staan de komende twaalf maanden zo goed en zo kwaad als het kan op een rij te zetten. Daarbij horen ook doelen die je dat jaar wilt gaan halen. En dat is best interessant om over na te denken. Voor ik om stipt 22:00 het licht uitknip in de slaapkamer denk ik nog: pas over 48 uur doe ik dit weer…

‘Ja, m’n oogleden hangen op mijn kin en af en toe gaap ik, maar dat is het dan ook wel’

Donderdag
…want dit is de dag die je wist dat zou komen. De dag die zonder slaap overloopt in de volgende. Vandaag is het de bedoeling dat ik naar mijn werk ga, thuis kom en vervolgens de hele nacht doorwerk, om daarna om negen uur weer aan m’n bureau op de JFK-redactie te zitten. ‘Uit je comfortzone treden’, noemt Erik Bertrand Larssen het. Het gaat verrassend makkelijk, zelfs na een grensverleggende sportsessie bij m’n sportschool. Ik werk dag en nacht als een trein. Ik werk bandjes uit, schrijf blogs en interviews, poets de keuken, neem een abonnement op een krant, zeg een ander abonnement op, zoek een la vol papier uit en maak een smoothie als broodnodige midnightsnack. Ik voel me fit. Ja, m’n oogleden hangen op mijn kin en af en toe gaap ik, maar dat is het dan ook wel.

Één belangrijke taak deze nacht is dat je de strijd aan moet gaan met een angst. Ik heb hier de afgelopen dagen goed over nagedacht. Er is één ding dat ik al jaren voor me uit schuif: donor worden. Ieder jaar weer zit ik tijdens donorweek klaar om mezelf te registreren. En ieder jaar weer maak ik de registratie niet af. Misschien omdat ik het ergens eng vind om over zulke abstracte zaken na te denken. Tijdens deze Helweek, om vier uur ’s nachts, doe ik het dan toch. Het is officieel, ik ben donor. Eindelijk.

‘Ik heb de Helweek in pure zonde afgesloten. Sorry, Erik. Ik heb er geen spijt van’

Vrijdag
Om zes uur ’s ochtends moet ik er écht even uit. Een rondje lopen door een verlaten Utrecht. Richting het Julianapark, dat uiteraard nog niet open is op dit uur. Het werkt, ik voel me net even kwieker dan een stief kwartiertje eerder. Bij thuiskomst plof ik op de bank en voel alsnog alle energie uit m’n lijf wegebben. Ik stap onder de douche, werk nog een uurtje of twee en besluit maar naar kantoor te gaan. Dat werkt. Ik kom de dag redelijk goed door. Veel kleur op m’n bek heb ik niet, maar ik ben ook niet chagrijnig. Al verraden de vele keren dat er “Gaat het wel, Jeroen?” klinkt dat ik er niet best uit zie. Als een zombie, zo stel ik me voor. Toch: een kleine overwinning op mezelf.

Zaterdag
Ik ben vrij fris als ik met gepaste norsheid het licht aandoe om 05:00. Het is fucking zaterdag, hou op. Vandaag moet ik uitsluitend positief over mezelf denken en bovendien denken dat alles die dag in mijn belang gebeurt. Niet dat ik daar veel tijd voor had. Ik moest nodig aan de andere kant van het land een motorkap voor m’n DAF kopen en later die dag de Dutch Design Week in Eindhoven bezoeken. Dat kostte de nodige tijd. Uitgeteld, maar positief denkend over mezelf (dat moet) kruip ik onder de wol. Een beetje te laat, want etentje in Eindhoven, maar ach.

Zondag
Ik sta twee uurtjes later op. Maar lag er ook twee uur later in, dus soit. Het is een dag vrijaf, waarin ik een paar uur de tijd moet nemen voor mezelf. Tijd voor bezinning en contemplatie. Dat heb ik gedaan, maar toch heb ik ook vandaag gewerkt, geblogd, gelezen en schoon gemaakt. Dat continue werken zit er na zo’n week gewoon in geramd. Oké. Ik moet eerlijk zijn, ik heb de Helweek in pure zonde afgesloten. Want de finale van Heel Holland Bakt kon ik echt niet negeren. Sorry, Erik. Ik heb er geen spijt van.

JFK’s conclusies
– Geen tv en social media = extreem veel tijd voor andere dingen.
– Multitasken is een vak apart, dat ik nog niet helemaal beheers.
– Ik blijk iedere ochtend vier keer snoozen niet nodig te hebben.
– Een nacht doorwerken is prima te doen, en werpt nog vruchten af ook.
– Met het plannen zit het bij mij wel snor, een prettige bevestiging.
– Je omgeving vragen om slechte gewoontes is confronterend, maar wel verhelderend.

Je leest het al. Zeven clichés van wereldformaat op een rij. En toch ben ik blij dat ik een weekje van mijn leven (wat is het nou helemaal) aan dit experiment gewijd heb. Ook al liggen de conclusies voor de hand, meer dan genoeg mensen hebben de grootste moeite met het dealen met bovenstaande, ondanks dat ze zich er goed van bewust zijn. Gooi je één week je hele leven om, met als doel deze zaken aan te pakken, dan kun je je er tenminste een keertje volledig op focussen. En het enige dat je daarvoor nodig hebt is een beetje doorzettingsvermogen en discipline. Hoe moeilijk kan het zijn?

Ook Helweek doen? Het boek (ISBN 978 90 2440 326) bestel je hier. Kost je 24,95. Levert je misschien nog wel meer op.