Richard Mille: de man achter de meest high-tech horloges van nu

Richard Mille is geen technicus en óók geen horlogemaker. Toch apart voor de man achter een aantal van de meest high-tech horloges van de laatste jaren. Wat hij dan wel is? ‘Geobsedeerd door mechaniek en nieuwe zaken.’ Een recept voor alweer twintig jaar aan succes. Waar rappers als Lil’ Kleine maar wat graag van snoepen.

De Fransman uit Draguignan studeerde marketing en werkte bij Seiko en het Franse juwelenhuis Mauboussin waar hij de horlogetak startte. Op zijn vijftigste was het echter genoeg en wilde hij het zelf proberen. Hij miste de echte sportiviteit bij de luxe merken en pakte zijn kans. Zonder ook maar een enkel compromis. De technische keuzes konden niet extreem genoeg zijn, de oplages bepaalde Mille zelf zonder ook maar iets van marketingonderzoek en het allerbelangrijkste: de prijs ‘werd wat het werd’. Bij Mille lees je ook geen vergezochte historische boekwerken over een inspiratie uit iets van vroeger. Het horloge op zichzelf moet al zorgen voor geloofwaardigheid.

De eerste vraag is altijd, waarom zó prijzig? Tonnen en zelfs miljoenen voor de horloges zijn heel ‘normaal’ voor een Richard Mille. Kort door de bocht komt het door drie zaken. Om te beginnen de tonneau-vormige kast. Het materiaal, dat vaak uit roségoud, koolstofvezel of titanium bestaat, is al niet goedkoop. Daarbij is de sandwich-achtige stijl van drie delen één van de moeilijkste om te produceren. Elk onderdeel is ietwat gebogen en niet plat om het machinaal ‘simpel’ te houden. Te meer omdat de drie oppervlakken op elkaar moeten passen binnen een honderdste van een millimeter om vocht en stof buiten te houden.

De uurwerken van Richard Mille

De uurwerken zijn ook allesbehalve standaard. Meestal een compleet herontwerp en gecoat met iets exotisch. De uurwerkonderdelen zijn vaak een hybride van titanium met een ander materiaal waaraan Mille’s techneuten jaren besteden om te ontwikkelen. En hevig geskeletteerd. Neem bijvoorbeeld de RM050. Een uurwerk met zowel een split-second chronograaf als een tourbillon, waarbij belangrijke onderdelen zijn gemaakt van ultralicht koolstofvezel en titanium. Alsof dat niet genoeg is, is alles ook nog eens geskeletteerd met als resultaat dat het uurwerk slechts een minimale 9,5 gram weegt, zonder concessies te maken als het gaat om sterkte en prestaties. Daar gaan wat uren in zitten.

Andere hoogtepunten zijn de RM50-03, met een gewicht van maar 40 gram en gemaakt van het futuristische grafeen, ongelooflijk licht én sterk, en het horloge is bestand tot schokken van wel 5.000 G. Of de RM27-03 van tennisser Rafael Nadal van 700.000 euro dat bestand is tegen 10.000 G-krachten. Of jij dat ook bent, is een tweede. Iets dat begon met heel wat privégeld als investering blijkt twintig jaar later hét merk voor de high-tech avant-garde. En Mille heeft het doel bereikt dat hij zich in 1999 stelde.