Leon Bridges breekt lans voor mentale gezondheid: ‘Lang last gehad van imposter syndrome’

Hij is stijlvol, soulvol en ook nog eens bijzonder sympathiek. Singer-songwriter Leon Bridges is een totaalpakketje waar je wel van móet houden. Op zijn nieuwe plaat Leon doet ie iets wat hij nooit eerder deed: hij schotelt je een volledige autobiografie voor.

Bridges startte zijn carrière in jaren ’60 R&B-sfeer, werd daarin volwassen en durfde te experimenteren met verrassende samenwerkingen, maar keert nu deels weer terug naar zijn roots. ‘Met ieder album probeer ik mezelf opnieuw uit te vinden. Op Leon keer ik terug naar soulmuziek’, deelt Bridges vanuit een hotelkamer in Londen. ‘Ik wil dat de plaat ‘simpeler’ voelt, dat hij ‘leeft’.’

Leon Bridges over zijn nieuwe plaat

Op Leon blikt de zanger terug op zijn jeugd. Hij groeide op in Texas en neemt je mee naar de plaatsen die hem hebben gevormd en stelt je voor aan de mensen die daar een bijdrage aan leverden. ‘Er is zoveel ruis en afleiding in de wereld, ik wil de luisteraar even daarbij wegnemen en focussen op wat betekenisvol is in het leven. Voor mij is dat familie.’

Heeft je familie van tevoren naar de plaat geluisterd? ‘Nee, ik heb het album niet met hen gedeeld voor het officieel was uitgebracht. Er staat één liedje op dat over mijn zus gaat, ik wilde dat bewaren als verrassing, dus ze heeft moeten wachten tot de plaat echt uit was. Gelukkig vond m’n familie de singles die eerder uitkwamen wel heel mooi. Dat is een mooi iets.’

Lees ook: José James over zijn album 1978: ‘Meer uitgesproken dan ooit’

Hoe zou je je jeugd in Texas omschrijven? ‘Religie was een ding bij ons thuis. Mijn moeder vond het belangrijk dat we christelijke waarden mee zouden krijgen. Ik ging naar school, naar de kerk en weer terug naar huis. Toen ik achttien werd, beleefde ik een soort spirituele ontwaking. Vanaf dat punt ben ik het Christendom ook vanuit mezelf gaan praktiseren. Inmiddels staat het wat verder van mij af, maar aan de kernwaarden probeer ik nog steeds vast te houden.’

Horen we dat ook terug in je muziek? ‘Op mijn eerste plaat staat het liedje ‘River’. Dat gaat sterk over een afstand voelen tussen jou en God, maar je wel herinneren dat Gods liefde onvoorwaardelijk is. Hoe ver je ook van hem afdwaalt, er is altijd ruimte om terug te keren.’

‘Ik moet mijn tekortkomingen accepteren en werken aan mijn ambacht’

Je debuut katapulteerde je stardom. En dat zorgde bij jou weer voor een depressie. ‘Eén van de dingen waarmee ik worstelde, was omgaan met mijn onzekerheden terwijl de spotlight op mij gericht stond. Ik heb lang last gehad van imposter syndrome, dan voelde ik me bijvoorbeeld niet knap genoeg om een ster te zijn. Dankzij mijn vrienden ben ik daar doorheen gekomen. Nu weet ik: ik moet mijn tekortkomingen accepteren en werken aan mijn ambacht. Meer kun je niet doen.’

Wat is je favoriete nummer op Leon? ‘Zonder twijfel: ‘Panther City’. Iedere keer dat ik dat liedje luister, springen de tranen in mijn ogen. Het roept een zekere nostalgie bij me op. En het is – net als de hele plaat – een liefdesbrief. Als we gaan touren met deze plaat, wordt het nog een uitdaging om alle liedjes live te brengen vanwege alle emoties die ze oproepen. Het wordt lastig om niet te huilen, nooit eerder voelde ik me zo emotioneel verbonden met mijn muziek.’

Lees ook: Jamie xx over nieuw album In Waves: ‘Het is een kunst om een plaat samen te stellen’

Kun je de beste setting om naar Leon te luisteren eens omschrijven? ‘Dit is echt een Sunday afternoon listen. Het is een album, een body of work. Je hoeft alleen maar op play te drukken en hem laten spelen. Ik zou je aanraden om ‘m op vinyl te kopen, dan komt hij echt het beste tot z’n recht.’

Lees meer over Leon in het nieuwe nummer van JFK