Review: Halo Infinite

Het is tijd om je oud te voelen. De eerste Halo-game op de originele Xbox is inmiddels 20 jaar oud. Het goede nieuws is dat de franchise nog altijd springlevend is. De zesde game uit de originele saga met Master Chief in de hoofdrol is hier en heet Halo Infinite. Sinds 343 Industries de gamereeks overnam en Halo 4 uitbracht, waren fans niet altijd tevreden over de weg die 343 insloeg. Halo Infinite moet daar verandering in brengen en gamers weer het oude Halo-gevoel teruggeven.

Eerst even een achtergrond. De belangrijkste vijanden in deze nieuwste Halo-game zijn weer herkenbaar. Je vecht niet meer tegen de Forerunners, maar tegen de Banished. Dit is een groep die afgesplitst is van de Covenant en onder leiding van Atriox de mensheid wil vernietigen. Klik bekend, nietwaar? Zoals altijd is er ook maar één soldaat in het ruimteleger van de mensheid die onze soort kan redden. De Master Chief.

Master Chief krijgt een vleugje Just Cause

Voor deze uitdaging heeft krijgt hij hulp van een nieuwe functie die zijn pantser hem biedt. In Halo Infinite heb je een grijphaak waar je jezelf naar plekken kunt slingeren of objecten naar je toe kunt halen. Dat geeft je nieuwe mogelijkheden om je vijanden op een creatieve manier het leven zuur te maken. Als je ooit Just Cause hebt gespeeld, weet je waar we het over hebben.

De single player is in een open wereld

Maar 343 slaat nog een andere weg in met Halo Infinite, die overigens ook wel wat weg heeft van eerder genoemde Just Cause. Voor het eerst speelt de campaign zich af in een open wereld waar je zelf kunt kiezen waar je heen gaat. Je kunt direct van hoofdmissie naar hoofdmissie gaan, maar je kunt bijvoorbeeld ook eerst wat outposts overnemen of andere kleinere missies doen. Geen origineel idee dus, maar je weet wat ze zeggen: beter goed gejat dan slecht bedacht.

En toch, ondanks deze veranderingen, voel je meteen dat echte Halo-gevoel als je de eerste missie speelt. Het is lastig om één ding (al komt het woord nostalgie in de buurt) aan te geven wat de game zo goed maakt, maar de hele game ademt gewoon de atmosfeer die je 20 jaar geleden ook voelde. De eerder genoemde aanpassingen zijn dan ook eerder een aanvulling daarop dan een storende factor.

Eerder kregen mensen al toegang tot de beta-versie van de Infinite-multiplayer. Ook dat voelt weer zoals vanouds. Deze game is het bewijs dat niet elke game een Battle Royale-modus hoeft te hebben om leuk te zijn. Vroeger was het al leuk om in teams van 4 tegen 4 te spelen en dat is het nu nog steeds. Er missen nog wel enkele features in de multiplayer. Zo kun je niet goed filteren op welke spelmodus je wilt spelen. Maar dat is een update die ongetwijfeld zal komen en buiten die tekortkoming is Halo Infinite een game die je wilt hebben als je een Halo-fan vanaf het eerste uur bent.