Review: Sackboy: A Big Adventure (PS5)

Toen we hoorden dat Sackboy tegelijk met de PlayStation 5 uitkwam, maakten we een klein vreugdesprongetje. Little Big Planet is voor ons altijd de eerste game geweest die wel speelden op een nieuwe console. Bij de PS3 kwam hij tegelijk uit en bij de PS4 liepen we zelf achter en ontvingen we de twee ook tegelijk. Een mooie binnenkomer dus.

Wie is Sackboy?

Voor wie geen idee heeft wat de kleurrijke bedoening moet voorstellen, eerst een korte achtergrond. Little Big Planet is de vrolijkste gamereeks die er is voor de PlayStation en het speelt zich af in een wereld die is gevuld met ‘alle creatieve ideeën die iedereen ooit heeft gehad’. Dat belichaamt zich als een kakofonie van felgekleurde materialen die je in een handarbeidlokaal tegenkomt. Het grootste deel van het level is gebreid, maar je hebt ook karton, spons of ijzerdraad. Het speelbare personage is een Sackboy, een gebreid mannetje.

De Little Big Planet-games waren altijd conventionele platformers, waarbij je het level en het mannetje van de zijkant zag. Sackboy: A Big Adventure verruilt dit principe voor een 3D-omgeving – vandaar waarschijnlijk ook de naamsverandering. Aan de goede vibes die het spel je woonkamer in straalt, is niets veranderd. Knutselmaterialen klinken misschien niet als de perfecte basis voor een visueel spektakel, maar dan heb je het fout.

Sackboy: A Big Adventure ziet er fantastisch uit. De werelden waar je doorheen springt, rolt en vliegt zijn zeer gedetailleerd en laten een hoop diepte zien. Je kunt de naden, stiksels en losse draden tellen. Fotorealisme is niet nodig voor een mooie game. Bovendien hebben de componisten weer hun stinkende best gedaan op de muziek en de geluiden, waardoor elk level ondersteuning krijgt van een muziek die beter werkt tegen een ochtendhumeur dan een kop koffie (of vijf).

Uptown Funk is een level

Zo is er zelfs één level dat volledig draait om het nummer Uptown Funk. Alle obstakels bewegen op de maat van de muziek waardoor het geheel een choreografisch geheel wordt. En zo zijn er nog wat bekende nummertjes die voorbijkomen tussen het overige blijmakende gepingel.

En dan het spelen zelf. We moeten heel eerlijk toegeven dat we het nieuwe camerastandpunt wat wennen vinden. Het was juist voor een game op de PlayStation zo onderscheidend om een 2D-platformer te hebben. Een 3D-weergave maakt het spel wat generieker. Neemt niet weg dat de controls heel goed in orde zijn. Vanaf het eerste moment luistert het vrolijke poppetje perfect naar je input en frustraties over niet kloppende bewegingen, die zijn er niet.

De eerste levels van Sackboy lijken wat makkelijk, maar al snel volgt er meer uitdaging. Het is wel een spel voor een breed publiek, dus vliegende controllers met een boze afzender hoef je niet voor te vrezen. Het is een spel dat lekker weg speelt. Spelers van het eerste uur herkennen behendigheidselementen uit oudere games, zoals het vastgrijpen van een draaiende spons, waarmee je met perfecte timing jezelf moet afvuren.

We missen wel de diepgang van de verhaallijn. Het begint met een ontvoering door een kwaadaardig karakter en het doel is om je vriendjes terug te halen. Zo nu en dan krijg je een paar zinnetjes verhaal en daar moet je het mee doen. Wat een hoop plezier toevoegt, is de mogelijkheid om het met meerdere mensen tegelijk te spelen. Dit zorgt gegarandeerd voor hilariteit. En misschien een toefje frustratie. Helaas werkt de PS4-controller niet bij PS5-games. Bij PS4-games kun je op de PS5 wel de oude controller koppelen.

De controller bij Sackboy: A Big Adventure

Een van de hoogtepunten van de nieuwe PlayStation is de DualSense-controller. Dat hij lekker in de hand ligt, dat wisten we al, maar hoe maakt Sackboy gebruik van deze game? Sowieso heb je de haptische feedback, wat een uiterst verfijnde trilfunctie is. Gefocust op het spel merk je er niet ongelofelijk veel van, maar als je er specifiek op let, dan merk je wel de verschillen in gevoel bij verschillende acties en ondergronden. Als het altijd maar aanwezig was, zou het misschien ook irritant worden. Waarschijnlijk als je nu weer terug zou gaan naar de PS4, zou je het missen. Qua adaptieve triggers, hebben we in de uren die we het spel speelden nog niet veel gemerkt. Andere levels maken weer gebruik van de bewegingssensor in de nieuwe controller. Dat werkt ook erg goed.

Create Mode

Wat met de nieuwe opzet sneuvelde is de modus waarin je zelf levels kunt maken. We snappen de keuze wel, want bij een 2D-platformer kun je met een controller relatief eenvoudig een level maken, maar als je dat in het 3D moet doen, wordt de gebruiksvriendelijkheid waarschijnlijk een ramp. Toch missen we dit wel enorm. De creatiemodus zorgde altijd voor uren vertier. Niet alleen kon je je eigen levels maken, je kon elementen zoals raketten en wielen gebruiken om wetenschappelijke experimenten te doen. Of zoals toeschouwers het zouden noemen: dingen opblazen of laten crashen.

Eindoordeel Sackboy: A Big Adventure

Een opkikker die iedereen wel kan waarderen. Zeker als de PS5 door meerdere mensen gebruikt wordt, is dit een allemansvriend waar het hele huishouden mee aan de slag kan. En nog belangrijker: je kunt het met meerdere mensen tegelijk spelen. En hoewel de kleurrijkheid misschien anders doet vermoeden, is het geen kinderachtig spel. Speel het op zaterdagavond met je stoere mannenvrienden – je gaat het hilarisch vinden.