Gisteren stond Leftfield voor het eerst sinds twintig jaar weer in Paradiso. Het dak ging er bijna letterlijk af. Mooi om te zien en te horen dat de progressieve house van deze Britse band (ooit een duo, nu alleen nog Neil Barnes met gastmuzikanten) nog niets aan kracht en energie heeft ingeboet.
Leftfield maakte twee iconische platen, platen die hun tijd ver vooruit waren en die nu ruim 25 jaar later nog steeds klinken alsof ze gisteren werden gemaakt. Platen die de elektronische muziek en house richting gaven en een flinke duw voorwaarts.
De Britten Paul Daley en Neil Barnes waren Leftfield, maar hun relatie was altijd al wat gespannen. De twee platen die ze samen maakten (Leftism en Rhythm & Stealth) kwamen met hangen en wurgen tot stand. In 2002 stapte Paul Daley eruit en bleef Neil Barnes alleen over. Het was het tijdelijke einde van Leftfield en het einde van een van de beste elektronische bands ever. Maar halleluja: in juni verscheen er plotseling een nieuw album van Leftfield, gemaakt door Barnes alleen. Gisteren stond en vandaag staat Leftfield met een ongelofelijke show in de Amsterdamse poptempel Paradiso. JFK sprak Neil Barnes gisteravond voor de show.
Waarom heeft het dertien jaar geduurd voordat er een nieuw album kwam?
NB: Omdat de muziek die ik vanaf 2002 maakte niet goed genoeg was om door te gaan voor een Leftfield-plaat. De lat lag bij Leftfield altijd zo hoog dat ik pas anderhalf jaar geleden voor het eerst voelde dat de nummers die ik had daar aan konden tippen.
Hoe is het om Leftfield zonder Paul voort te zetten?
NB: Ik had Paul er graag bij gehad, maar hij had er geen zin meer in. Ik heb wel zijn toestemming gekregen om door te gaan met de naam Leftfield. Het is jammer dat het zo gelopen is tussen ons. Achteraf gezien hebben we allebei spijt van het feit dat we het destijds, in 2002, zo hoog hebben laten oplopen en dat het geleid heeft tot een breuk.
Hoe kijk je zelf aan tegen de twee albums die jullie samen hebben gemaakt?
NB: Met trots. Vooral als ik hoor hoe mensen op die nummers reageren als we ze live spelen. Blijkbaar behoren die platen tot de belangrijkste die ooit in de electronische muziek zijn gemaakt. Ik heb me dat nooit zo gerealiseerd. Totdat ik mensen dat hoorde zeggen toen ik met mijn nieuwe album kwam. Het is mooi om te zien dat mijn nieuwste album Alternative Light Source ook weer van die geweldige recensies krijgt. Behalve in Engeland, waar ze nooit zo houden van comebacks. Zuurpruimen daar.
Reacties