10 dingen die je nooit vergeet uit Command & Conquer: Red Alert

EA gaat games uit de oude doos opnieuw uitbrengen in 4K. Waaronder Command & Conquer: Red Alert. En dat brengt zoete herinneringen naar boven. Zijn we blij met deze reboot? Affirmative.

Wees niet bang: EA fluft de originele versie op en krijgt daarbij zelfs versterking van enkele leden uit het team dat in de jaren ’90 meewerkte aan het origineel. Je wordt ook niet achteraf getrakteerd op extra kosten: je koopt de game inclusief uitbreidingen in één klap en kunt meteen los.

Einstein vermoordt Hitler

Jazeker, Command & Conquer heeft een zeker historisch besef. Al in het begin van de game reisde Albert Einstein terug in de tijd om een stokje te steken voor de Tweede Wereldoorlog. Hij ging terug naar 1924 en zocht de gevangenis van Landsberg op, om daar Adolf Hitler om te leggen. Lang verhaal kort: dat lukte. Hitler werd uit de geschiedenis gewist, en daarmee alle narigheid die zijn bewind veroorzaakte. Een ding had Einstein niet voorzien: de Tweede Wereldoorlog vond alsnog plaats. De strijd ging alleen niet tegen Nazi Duitsland, maar tegen de Sovjet-Unie.

Je rockte op de Hell March

Die ongezouten rocktonen uit je speakers. Op de maat van marcherende soldatenlaarzen. Als je dit hoorde, dan wist je: het is tijd voor Command & Conquer: Red Alert. Hell March is het officiële themanummer van de game. En is alleen al daarom even episch als het spel zelf.

https://www.youtube.com/watch?v=-b5X69vREAg

Je eerste Sovjet-missie was vrij helder: No prisoners and no survivors

Krijgsgevangenen nemen? Levens sparen? Vergeet het! Je allereerste opdracht onder de Sovjet-vlag was even helder als bruut: ruim iedereen uit de weg die je tegenkomt. Prima binnenkomer.

Je had de futuristische Tesla coils

Vroeger dacht helemaal niemand aan elektrische auto’s als het woord ‘Tesla’ viel. Nee, vroeger dacht je aan Red Alert: de Tesla Coils in het spel waren extreem handig om vijanden op afstand te houden. Een Tesla Coil – uiteraard gemodelleerd naar het ontwerp van Nikola Tesla – kon een bliksemschicht richting de vijand afvuren. Bovendien hadden ze een flinke range. Had je als Sovjet deze jongens staan, dan wist je vijand dat ‘ie beter op afstand kon blijven. Deden ze dat niet, dan trakteerde je ze op een spoedcursusje electroboogie.

Je eerste computercrush: Tanya

Ze mocht dan wel Tanya heten, ze was alles behalve Russisch. Tanya Adams was een commando die werkte voor de geallieerden. In de tussenfilmpjes bewees ze zich vrij bad-ass. Op het strijdtoneel was ze minstens zo sterk. Gebouwen maaide ze moeiteloos omver, soldaten waren geen match voor haar, maar voertuigen konden haar wel hebben.

Je leerde je standaard antwoord op iedere opdracht van je ouders: Affirmative

In Command & Conquer: Red Alert was het uiteraard de bedoeling je manschappen strategisch over het slagveld te dirigeren om als winnaar uit de bus te komen. Gaf je je soldaten een opdracht, dan reageerden ze vaak genoeg met een kort, maar krachtig ‘Affirmative’. Na uren spelen zat deze manier van opdrachtaanvaarding zo in je systeem dat je moeder je nooit meer kon vragen de afwas te doen, zonder dat jij reageerde met ‘Affirmative’.

Die mega irritante harvesters

Om dingen te bouwen, had je grondstoffen nodig. En om grondstoffen te ‘oogsten’ had je harvesters. Broodnodig materieel zonder wapens, dat zichzelf voornamelijk kon verdedigen door over de vijand heen te crossen. Soms wemelde het van de Ore Trucks. Vrij irritant, want als ze explodeerden richtte dat behoorlijke schade aan. Maar nog veel irritanter was het als je de vijand helemaal kapot had gemaakt, maar ergens op de map reed nog een harvester van de vijand rond. Moest je álles uitkammen om die verdwaalde harvester om te leggen.

Je bouwde Barracks om snel een grote legermacht te vormen

Hoe meer Barracks – officieel omschreven als trainingsfaciliteiten voor je soldaten – hoe meer soldaten je op de been kon krijgen. En hoe meer soldaten, hoe groter je overmacht op de vijand. Als je eenmaal een flink aantal Barracks had gebouwd, dan kon het zomaar snel gaan.

Nooit het water betreden, daar waren de submarines

Het water was verboden terrein voor de Red Alert-speler. Niet omdat je er niet in mocht, maar omdat je er naar alle waarschijnlijkheid weinig klaarspeelde. Vanwege die gruwelijk vervelende onderzeeërs die oppermachtig waren en je onder het water op lagen te wachten. Een voet in het water en: boem. Weinig wapens hadden zo’n lange range als de onderzeeërs in Red Alert.

De epische tussenfilmpjes

Die gameplay was episch, maar de tussenfilmpjes zo mogelijk nog epischer. Veel B-garnituur als het op acteurs aankwam, tenenkrommend toneelspel, lelijke sets en overduidelijke nepsnorren. Maar het was heerlijk om naar te kijken. Geef maar toe.