Op de dag dat Patrick Modiano de Nobelprijs van de Literatuur in de wacht heeft gesleept vieren wij Nationale Krokettendag. En daarom is een ode aan onze lievelingssnack wel op z’n plaats. Op deze dag is het geoorloofd om een kroket te eten als ontbijt. Twee voor de lunch. Vijf bij het diner. En gedurende dag maken we natuurlijk tijd voor krokettentussendoortjes. Kroket. Kroket. Kroket. Wij kunnen vandaag aan niets anders denken. Op andere dagen kunnen we overigens ook aan weinig anders denken. Ondanks dat we zo ons best doen om ons hoofd bij het werk te houden. Of bij onze vriendin. Want als zij enthousiast vertelt over de zus van haar beste vriendin die een bosje bloemen kreeg van haar date, denken wij aan niets anders dan onze favoriete snack. Ondertussen heftig knikkend om te doen alsof we luisteren. Maar in werkelijkheid zit ons hoofd bij dat smeuiige hapje en loopt het water ons in de mond.
Je hebt allerlei verschillende soorten kroketten. De aardappelkroket, groentekroket, garnalenkroket, satékroket, kaaskroket, aspergekroket, gezonde-superfood-kroket en nog veel meer. Maar de enige echte is toch de vleeskroket. En dan het liefste een ouderwetse Van Dobben rundvleeskroket. Met mosterd. Of zonder, want dan is ‘ie ook prima te pruimen. Nooit met mes en vork, maar gewoon met je handen. Zoals het een echte man betaamt.
Laten we wel wezen, met een kroket heb je altijd pret. Zelfs volgens Mr. Frikandel.
Reacties