Wat is er gebeurd met Gigi D’Agostino?

Soms heb je van die dagen. Dat je je ineens afvraagt wat er in godsnaam is gebeurd met de man die de muziekwereld rond de millenniumwisseling eigenhandig kleur gaf: Gigi D’Agostino. We verklappen vast: het is stil rond Gigi. Heel stil. Maar niet voor lang…

Het zal vast met de soundtrack van Koningsnacht en -dag te maken hebben: afgelopen weekend vroegen we ons ineens af hoe het Gigi D’Agostino vergaat. Jeweetwel, de Italiaanse dj die rond 2000 furore maakte met hits als ‘The Riddle’ en ‘L’Amour Toujours’. Van die evergreens die nu nog steeds gretig aftrek vinden op feesten en partijen van het foutere soort.

Luigi Celestino Di Agostino

Gigi D’Agostino, echte naam Luigi Celestino Di Agostino, is al sinds 1986 actief als dj, maar moest veertien jaar wachten op zijn big break. Die kwam namelijk in 2001, toen hij zijn single ‘L’Amour Toujours’ uitbracht. Heel de wereld maakte kennis met de aanstekelijke eurodancehit waarop de armen boven het hoofd van links naar rechts gezwaaid dienden te worden. Op de maat, dat spreekt. In Nederland voerde het nummer de hitlijsten zelfs aan.

Maar Gigi D’Agostino gaf ons meer dan alleen catchy housemuziek. Hij gaf ons een hele nieuwe muziekstroming: Lento Violento. Een trage, harde variant op dance, met een tempo tussen de 85 en 115 bpm. Eerst moest het publiek er niks van hebben, later sloeg het massaal aan en gingen andere grote Italiaanse dj’s als Technoboy en Mauro Picotto er ook mee aan de haal. Gigi D’Agostino is echter de enige die de naam van de stroming mag gebruiken.

Na ‘L’Amour Toujours’ – waarom het nummer een Franse titel heeft weet niemand, voor zover bekend spreekt Gigi voornamelijk Italiaans – scoorde de Italiaan met heftige baard en gekke hoed nog twee dikke hits. Te weten ‘The Riddle’ en ‘Bla Bla Bla’. Zo snel als Gigi arriveerde, verdween de flamboyante Italiaan daarop weer van het wereldtoneel.

Radiomaker

Gigi bewees zich in thuisland Italië echter een ware Edwin Evers. Of Giel Beelen, zo je wilt. Hij gaf jarenlang invulling aan diverse (dagelijkse) programma’s op de Italiaanse radio. Zijn Wikipediapagina leert ons dat ‘ie in 2011 nog regelmatig door een aantal Europese landen tourde. En dat ‘ie zelfs een eigen clubavond had in Rimini. Maar het nieuwe album Mondo Reale dat hij datzelfde jaar nog zou uitbrengen, is er nooit meer gekomen.

Voor je kaarsjes gaat ontsteken om Gigi te gedenken: hij is niet overleden. Sterker nog, hij is springlevend én actief. We stuitten op z’n website die qua uiterlijk voor het laatst is geüpdatet in 1998, maar de content op die CU2-achtige pagina is hartstikke vers. Bovendien is hij weer op tour. Sterker nog, op 30 juni staat de inmiddels 50-jarige dj op het Back 2 the 90’s festival in Tilburg.

Gigi is een tijdmachine

Zijn stijl is sinds zijn gloriedagen in 2001 en 2002 nauwelijks veranderd. Hij is flamboyant, heeft immer zonnebrillen – héle snelle plangas – op en hij heeft een edelsteengehalte waar Gerard Joling een puntje aan kan zuigen. Om over zijn aanwezige kapiteinspet maar te zwijgen.

Je kunt Gigi het beste zien als een soort tijdmachine. Wij zijn ouder geworden, de wereld heeft zich verder ontwikkeld, maar Gigi zit qua stijl en muziek nog steeds in de zero’s. Zijn video’s op YouTube bevatten een overload aan heftige videoeffecten, rare animaties en, jawel, Oosterse tekens waarvan niemand de betekenis meer weet. Zero’s all over.

Nu we het er zo over hebben: de Gigi D’Agostino van nu doet ons ergens een beetje denken aan Maik de Boer. Of aan een Italiaanse variant van Ali G. Maar dat terzijde.

(Beeld: Facebook)