De wereld volgens Barry Hay

Wat hebben YouTube, religie en de Brexit met elkaar te maken? Helemaal niks, maar deze en andere steekwoorden leggen we rock-‘n-roll-held en Golden Earring-frontman Barry Hay voor in onze onconventionele rubriek: De Wereld Volgens.

Cocktail

‘Ik zou mezelf zeker alcoholist noemen, drank is altijd een valkuil voor me geweest. Het liefst wil ik niet meer liederlijk worden, ik heb het idee dat ik dan onuitstaanbaar ben voor de medemens. Het is impossible voor iemand die minder heeft gedronken om bij mij in de buurt te komen. Op Curaçao is het om één uur cocktail-tijd. Ik ben daar al vanaf zeven uur ’s ochtends in touw, dus om één uur ben ik al een tijdje wakker en dan is zo’n cocktail helemaal geen raar idee, toch? Samen met een vriendencluppie diehards geef ik me dan over aan de magneet van de bar en dan moet ik me inhouden, anders ben ik meteen ‘temmes’. Aan eentje heb ik genoeg om lekker rozig te worden, daarna doe ik een wijntje of een biertje om de cocktail uit te laten werken.’

Weiger nooit zomaar

‘Mijn vader gaf me mijn eerste levensles mee. Hij zei me: ‘Zorg dat je nooit te trots bent.’ Als mensen iets aanbieden, moet je het accepteren, vond hij. Je hoeft mensen niet te beledigen door te zeggen dat je iets niet wilt. Pas veel later drong tot me door wat hij daarmee bedoelde. Na een optreden met de Earring zaten we met zijn allen bezweet bij te komen in de kleedkamer. Een jongen met een geestelijke beperking wilde ons graag ontmoeten en bovendien had hij iets bij zich voor ons dat hij graag persoonlijk wilde overhandigen. Hij kwam binnen met vier envelopjes, voor ons allemaal eentje. In iedere envelop bleek 100 euro te zitten. De andere jongens bedankten, maar zeiden dat ze het geschenk niet konden accepteren. Iedere keer dat iemand dat zei, zag ik die jongen meer teleurgesteld raken. Toen snapte ik wat mijn vader bedoelde. Ik accepteerde zijn cadeau, vloog hem om de nek van blijdschap en zei ik dat ik het te gek vond. Hij stráálde. Die jongen had gespaard om ons een cadeau te geven. Toen ook de rest het honderdje accepteerde, was die jongen zó blij.’

Donnie

‘Dat Donnie het liedje ‘Barry Hayze’ heeft gemaakt, vind ik leuk man. Ik heb hem laatst ontmoet en ik moet zeggen, het is een reuze aardige jongen, een vriendelijke gast. En groot, dat is ‘ie ook. Waarom weet ik niet, maar ik had verwacht dat het een heel klein mannetje zou zijn. Zijn muziek is niet per se mijn muziek. Daarmee zeg ik niet dat ik rap sowieso niks vind. Mijn vrouw Sandra draaide vroeger vaak Tupac en dat vind ik echt ontzettend goed. ‘Barry Hayze’ is een verwijzing naar blowen, wist je dat? Ik blow zelf ook nog steeds. Ik ben geen liefhebber van marihuana, daar krijg ik een wrange strot van. Het is mij te bijtend. Hasj vind ik veel lekkerder. Ik was een tijdje gestopt, maar nu woon ik tegenover de nieuwe ‘apotheek’. Het was daar zo druk, dat ik uit nieuwsgierigheid even langs moest gaan. Inmiddels vind ik het weer echt lekker. Ik heb overigens ook wel eens xtc gebruikt. Daar werd ik behoorlijk gek en los van. Volgens mij heb ik zelfs een dame over de dansvloer gesleurd, omdat ik meende dat niemand met haar wilde dansen. Dat vond zij niet zo leuk. Nee, pillen zijn not my thing.’

Kleine lettertjes lezen

‘Tegenwoordig worden jonge, talentvolle artiesten al goed behoed voor de boze wereld. Dat was in onze tijd wel anders. Wij begrepen geen zak van contracten. Het paragraferen van zo’n contract was al een monsterklus, laat staan dat je al die pagina’s goed las. Ik ben vaak in die valkuil gestapt, te vaak. Wij waren jongens van de straat, business interesseerde ons niet. Wij wilden muziek maken en met de wijven bezig zijn. Een andere valkuil is de dope. Ik lijk misschien een typische oude zeikerd als ik dit zeg, maar vroeger was de kwaliteit van de coke echt beter. Dat is ook niet zo raar, destijds werd er op veel kleinere schaal gebruikt. Hoe je slechte coke herkent? Geloof me, dat heb je meteen door. Zeker als je de volgende dag wakker wordt, je neus snuit en er komen donkergroene olijven met piment mee. Dan weet je genoeg.’

Het complete artikel De Wereld Volgens Barry Hay verscheen in JFK 79.

(Fotografie: Rik Romkes)