Wat is de betekenis van cancel culture?

Het wordt de laatste tijd steeds populairder: cancel culture. Als je het direct zou vertalen krijg je ‘annuleer cultuur’, maar dan heb je waarschijnlijk nog steeds geen idee waar we het over hebben. Het gaat in principe over iets wat we allemaal weleens hebben gedaan, maar problematisch kan zijn als je het in een groep doet. Daarom leggen we je met alle liefde uit wat de betekenis is van cancel culture.

Betekenis cancel culture

Je zou kunnen zeggen dat het een vorm is van het aan de schandpaal nagelen van een persoon of bedrijf dat iets heeft gedaan wat jou niet aanstaat. Tegenwoordig heeft cancelen namelijk een hele andere betekenis aangenomen. Het is meer een vorm van boycotten geworden. Meestal nadat iemand een controversiële uitspraak heeft gedaan. Door middel van sociale media wordt er dan opgeroepen om diegene te cancelen. Oftewel te boycotten. Aangezien dit de afgelopen jaren steeds vaker het geval is wordt er gesproken van een cancel culture.

Positieve en negatieve aspecten

Het is echter bijna nooit zwart-wit. Ook aan dit fenomeen zitten positieve en negatieve kant. Want we hebben niet voor niets een rechtssysteem dat bepaald of iemand schuldig is, in plaats van een boze menigte die het vonnis voltrekt. Maar je hebt natuurlijk ook het recht om je ergens tegen uit te spreken als je het er niet mee eens bent. Het is overigens niet helemaal een nieuw gegeven, maar door sociale media is het bereik vaak veel groter. Waardoor het cancelen van bijvoorbeeld een bedrijf door veel meer mensen wordt opgepakt dan voorheen. Met zo’n grote groep wordt er vaker gehoor gegeven – of in ieder geval geluisterd – naar klachten.

Ook in Nederland hebben we te maken met cancel culture. Denk bijvoorbeeld aan Johan Derksen of Jort Kelder. Na hun uitspraken werd er oproepen om hun programma’s te boycotten. Adverteerders werden benaderend en werkgevers gevraagd waarom ‘zulke mensen’ nog in dienst waren. De vraag is echter waar de grens ligt tussen mensen cancelen waar je het niet mee eens bent en vrijheid van meningsuiting. Een reden voor een groot aantal mensen – waaronder J.K. Rowling en Salman Rushdie – om een open brief te schrijven tegen cancel culture.